ஒரு மனிதன், ஒரு மரத்தில் இருக்கும் ஒரு கனிந்த பழத்தைப் பார்க்கிறான்.மனம் அந்தப் பழத்திற்காக ஏங்குகிறது; ஆனால், அது மட்டுமே, அந்த ஏக்கத்தைத் தீர்க்க முடியாது. அவனது பாதங்கள் அவனை மரத்தின் அருகாமைக்கு இட்டுச் செல்கின்றன.உடல் குனிகிறது, கைகள் ஒரு கல்லை எடுத்துக் கொள்கின்றன, தோள்கள் அதைப் பழத்தின் மீது எறிந்தவுடன் அது கீழே விழுகிறது. அந்தப் பழத்தை விரல்கள் பொறுக்கி எடுக்க வேண்டும்,அது வாய்க்குள் போடப்பட வேண்டும், பற்கள் அதைக் கடித்து, அதை நன்றாக மசிக்க வேண்டும்; அதன் பின் நாக்கு அதை வயிற்றிற்குள் அனுப்பும் பொறுப்பை ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும். சாப்பிடும் பகுதி இத்துடன் முடிந்து விடுகிறது. ஆனால், அந்தப் பழத்திற்கான ஏக்கத்தின் கதை இத்துடன் முடிவதில்லை.இந்தத் திருப்திக்காக பல அங்கங்கள் ஒத்துழைத்ததனால், அவை ஒவ்வொன்றுக்கும் நன்றி செலுத்த வேண்டும். எனவே, வயிறானது, இந்த சாதனையில் பங்கேற்ற ஒவ்வொரு அங்கத்திற்கும் திண்மையையும் திருப்தியையும் அளிக்கிறது. உங்களது உடல், ஆரோக்யம் மற்றும் ஆற்றலுடன், தனது அனைத்து திறமைகள் மற்றும் செயல்திறன்களின் கவனத்துடன் வாழ்வதற்கு, ஒவ்வொரு அங்கமும் பயன் தரும் வகையிலும், உடனுக்குடனும், தங்களுக்குக் கொடுக்கப் பட்ட கடமையை ஆற்றுகின்றன. நீங்கள் பிறருடன் செய்யும் பணிகளுக்கும் இது பொருந்தும். ஒவ்வொருவரும், தங்களது முழு திறன் மற்றும் புத்திகூர்மையை, தங்களது கடமைகளை ஆற்றப் பயன்படுத்துவோம் என்று உறுதி எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும்.