ஒரு கோடீஸ்வரர் தன் கண்களில் கண்ணீர் மல்க வருமான வரியைக் கட்டுகிறார்; ஒரு தலைமை ஆசிரியர், அவர் வேறு இடத்திற்கு மாற்றம் செய்யப் படும் போது,தனது பள்ளியின் மேஜை, நாற்காலிகள் மற்றும் பரிசோதனைக் கூடக் கருவிகள் ஆகியவற்றை சந்தோஷமாக விட்டுக் கொடுத்து விட்டுப் போகிறார். ஏன்? ஏனென்றால், அந்தத் தலைமை ஆசிரியருக்கு, தான் ஒரு பொருப்பாளர் மட்டுமே, அவற்றின் எஜமானர் அல்ல என்பது தெரியும்.அவருக்கு, அந்தப் பொருட்களின் மீது எந்தப் பற்றுதலும் இல்லை; அவை அரசாங்கத்திற்குச் சொந்தமானவை என்பதை அவர் அறிவார். அதைப் போலவே, உங்களது குடும்பம், வீடு, சொத்து, கார் போன்றவை எல்லாம் இறைவனது சொத்தே என்றும், நீங்கள் அவற்றின் அறங்காப்பாளர் மட்டுமே என்றும் கருதுங்கள்; ஒரு கண நேரத்தில் எந்த வித முணுமுணுப்பும் இல்லாமல் அவற்றை விட்டுக் கொடுப்பதற்குத் தயாராக இருங்கள். சாஸ்திரங்களில், பற்றுதலை விடுவதற்கும், உங்களுக்கு பற்றின்மையின் வலிமையை அளிப்பதற்குமான மருந்துகள் உள்ளன.தியாகம் என்றால் பொருட்களை மதிக்கக் கூடாது என்று பொருளல்ல; நீங்கள் , அவற்றில் அக்கறை கூடக் காட்டக் கூடும். ஆனால், எப்போதும்,அவை நிலையற்றவை என்பதையும், அவை தரும் சந்தோஷம் அற்பமானதும், தாற்காலிகமானதும் ஆகும் என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள். அவற்றின் உண்மையான மதிப்பைத் தெரிந்து கொள்ளுங்கள்; அவற்றிற்கு அளவிற்கு மீறிய மதிப்பு அளிக்காதீர்கள். அவற்றின் மீது மோஹத்தை வளர்த்துக் கொள்ளாதீர்கள்.