பக்தி மற்றும் நம்பிக்கை என்ற இரு துடுப்புக்களைப் படகில் பயன்படுத்தி, நீங்கள் ஸம்ஸார சாகரம் எனும் கடலை கடந்து விடலாம். ஒரு குழந்தை, இரவில் உறங்கச் செல்வதற்கு முன் தன் தாயிடம், ‘’ அம்மா ! எனக்கு பசிக்கும் போது என்னை எழுப்பி விடு ‘’ என்று கூறியதாம். அதற்கு அந்தத் தாய், ‘’ குழந்தாய் ! அதற்கு அவசியமே இல்லை. உன் பசியே உன்னை எழுப்பி விடும் ‘’ என்று பதிலளித்தாராம். அதைப் போலவே, இறைவனுக்காக பசி வரும் போது, அதுவே உங்களை செயல்படச் செய்து, நீங்கள் நாடும் உணவைத் தேட வைத்து விடும். இறைவன் உங்களுக்கு பசி எடுக்கும்போது, அவனே உணவையும் அளிக்கிறான்; உங்களுக்கு வியாதி தோன்றும்போது, அதற்கான மருந்தையும் தருகிறான். உங்களது கடமை, தகுந்த பசியும், சரியான வியாதியும் வருமாறு பார்த்துக் கொண்டு, அதற்கேற்ற உணவு அல்லது மருந்தை பயன்படுத்துவது தான் ! இறைவன், ஒரு ப்ரேமை மலையைப் போன்றவன்; எத்தனை எண்ணிக்கையிலான எறும்புகள், அதன் இனிப்புத் துண்டுகளை எடுத்துச் சென்றாலும், அதைத் தீர்த்து விட முடியாது. அவன் கரைகளே அற்ற ஒரு கருணைக் கடலாவான். பக்தியே அவனது அருளைப் பெறுவதற்கான எளிதான வழியாகும்.