இந்த உலக இன்பங்கள் என்ற மாயையினால் நாங்கள் மிகவும் திருப்தியாக இருக்கிறோம்; ஆனந்தம் மற்றும் சாந்தியைப் பற்றிக் கவலையே இல்லை என்று என்னிடம் சொல்லாதீர்கள் ! நான் கூறுவதைக் கேளுங்கள் ! உங்களது அடிப்படை இயல்பானது, இந்த மந்தமான ,சாரமற்ற, வழக்கமான,உண்பது, குடிப்பது மற்றும் உறங்குவது என்பதை அடியோடு வெறுப்பதோடு, தான் இழந்து விட்ட சாந்தியையே உளமாற நாடுகிறது.தங்களின் அடி மனதில், ஒவ்வொருவரும், இந்த அற்பமான மற்றும் தாற்காலிகமானவற்றிலிருந்து விடுதலை வேண்டும் என்றே விரும்புகிறார்கள்;இது ஒரே ஒரு கடையில் தான் கிடைக்கும் – அதுவே, காண்பதனைத்திற்கும் ஆதாரமான பரமாத்மாவை தியானிப்பது தான் ! ஒரு பறவை எவ்வளவு உயர உயரப் பறந்தாலும், எப்போதாவது, ஒரு மரத்தின் உச்சியில் உட்கார்ந்து, அமைதியை அனுபவிக்க வேண்டும் என்றே விரும்புகிறது. அதைப் போலவே, என்றாவது ஒரு நாள், மிகுந்த அகந்தை கொண்டவர், மிகுந்த பிடிவாதம் படைத்தவர், நம்பிக்கையே இல்லாதவர் மற்றும் இறைவனை தியானிப்பதில் எந்த சந்தோஷமும், சாந்தியும் இல்லை என்று சாதிப்பவர், யாராயினும், ‘’ ஓ இறைவா ! எனக்கு சாந்தியையும், ஆறுதலையும், ஆற்றலையும், ஆனந்தத்தையும் அருள்வாயாக !’’ என்று பிரார்த்தித்துத் தான் ஆக வேண்டும்.