சிங்கத்தின் கர்ஜனையைப் போன்ற வேதாந்தத்தால் மனிதன் காப்பாற்றப் படுகிறான்;அது அவனுக்கு தைரியத்தையும், சாகசத்தையும் அளிக்கிறது; அது ஒருவரை ஒரு மாவீரனாக்குகிறது.அது புலம்பவோ அல்லது ஊளையிடவோ அல்லது அழுவதோ இல்லை. அது மிக உயர்ந்த வகையான தன்னம்பிக்கையை ஊட்டுகிறது.அது விதியின் அம்புகளுக்கு எதிரான வலிமை வாய்ந்த கவசமாகவும், புலனின்பங்கள் என்ற பனிமழைக்கு எதிராக, நீரைப் புகவிடாத ஒன்றாகவும் திகழுகிறது. அது, உங்களது தூக்கத்தைக் கெடுக்க வல்ல கவலைகள் என்ற கொசுக்களை உட்புகாமல் தடுக்கும் ஒரு கொசுவலையும் ஆகும். வேதாந்தம் ததும்பும் ஒரு இதயத்துடன் நீங்கள், கடற்கரையில் உள்ள பாறை போல, கவர்ச்சிகள் என்ற அலைகளால் பாதிக்கப்படாமல் இருக்கிறீர்கள். வேதாந்தம் உங்களது உண்மை நிலையான சாஹஸ உணர்விற்குச் சவால் விடுகிறது.ஆன்மீக சாதனை என்ற ரயிலில் இப்போதே ஏறுங்கள்; நீங்கள் ஞானம் எனும் கடைசி நிலையத்தை அடைவீர்கள். ஒரு ரயில் பயணத்தில், நடுவில் ஒரு ஸ்டேஷன் உங்களை ஈர்க்கிறது என்பதற்காக அங்கு இறங்க மாட்டீர்கள். அதைப் போலத்தான் ஆன்மீகப் பயணத்தில் கர்மா, உபாஸனா போன்றவை.நீங்கள் அவற்றைக் கடந்து செல்ல வேண்டும்; ஆனால் அவையே இறுதி நிலயங்கள் இல்லை என்பதை நீங்கள் நினைவில் கொள்ள வேண்டும். உங்கள் இறுதி நிலை தன்னை உணர்தல் என்பதே.