‘’ ராத்திரி’’ அல்லது இரவு என்பது இருளைக் குறிக்கிறது. ‘’சிவா’’ என்றால் மங்களம். எனவே, ‘’ சிவ ராத்திரி’’ இருளில் பொதிந்திருக்கும் மங்களத்தைப் பற்றிப் பேசுகிறது. அது அஞ்ஞானத்தின் நடுவில் இருக்கும் ஞானத்தைக் குறிப்பிடுகிறது. அஞ்ஞானமும், ஞானமும் வெவ்வேறல்ல; அடிப்படையில் இரண்டும் ஒன்றே. அவை, ஒரே அடிப்படைத் தத்துவத்தின் ஒன்றுக்கொன்று எதிரான இரு துருவங்களே. ஞானத்திற்கும், அஞ்ஞானத்திற்கும் அப்பாற்பட்ட நிலையே தெய்வீகமாகும் ( பரதத்வா). பிறப்பும் இறப்பும் இல்லாத,வருவது அல்லது போவது என்பதோடு சம்பந்தப்படாத, ஒரு நிலையே அது. உடலுக்கு பிறப்பு என்று ஒன்று இருக்கும் வரை, இறப்பு அதைத் தொடர்ந்தே ஆக வேண்டும். பிறப்பு எடுத்திருப்பது எது? அது ஆத்மாவா? இல்லை. உடலே பிறப்பு எடுத்துள்ளது. நீங்கள் நிரந்தரமான,என்றும் மாறாத ஆத்மா என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள். இருள் இருந்தால் மட்டும் தான் , ஒளிக்கு மதிப்பு. எனவே, துன்பம் மற்றும் துயர காலங்களிலும், பிரச்சனைகள் எழும் போதும், தெளிவையும், ஒளியையும் அளிக்கும், தெய்வீக தத்துவத்தை மனதில் கொண்டு வர வேண்டும் என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள் !