பண்டைய காலத்தில் ஞானிகளும், முனிவர்களும், மனித குலத்தின் நலனுக்காக அனைத்தையும் தியாகம் செய்தார்கள்.அந்நாளின் இளைஞர்களும் கூட அவ்வாறே செய்தனர்.அவர்களது தன்னலமற்ற தியாகத்தின் காரணமாக அவர்கள், இன்றும் கூட நினைவு கூறப் படுகிறார்கள். அதற்கு நேர் மாறாக, இன்றைய இளைஞர்கள் அபரிமிதமான பேராசை கொண்டவர்களாகவும், முழுமையான சுயநலம் படைத்தவர்களாகவும் ஆகி, வெறுப்பு மற்றும் பொறாமை உணர்வைக் கொண்டவர்களாகவும் இருக்கிறார்கள்.பண்டைய காலத்தவர்கள் தியாகமும், யோகமும்( தியாகம் மற்றும் புலனடக்கம்) கொண்ட வாழ்க்கையை நடத்தியவர்களாக இருந்தார்கள்; இன்றைய இளைஞர்கள் போகமான ( உலகியலான சுகங்கள் மற்றும் இன்பங்கள்) ஒரு வாழ்க்கையை நடத்த விரும்பி, அதன் விளைவாக ரோகத்திற்கு (வியாதிகள்) ஆளாகிறார்கள். ஒருவர் ஆசைகளைப் பெருக்கிக் கொண்டே இருந்தால், அவர் எப்போதும் திருப்தி அற்றவராகவே இருப்பார். ஆசைகளைக் கட்டுப் படுத்தும் போது, வளமை கிட்டும். பேராசை ஒருவரை துக்கமும் துயரமும் கொண்டவர்களாக ஆக்கி விடும். பேராசை மற்றும் கஞ்சத்தனத்தை விட்டு ஒழித்தால் மட்டுமே, ஒருவர் மகிழ்ச்சியான,சாந்தியான வாழ்க்கையைப் பெற முடியும்.