மனித இதயம், இளமையாக இருக்கும் போது, மிகவும் மிருதுவானதாக இருக்கிறது. சக மனிதர்களின் துன்பம் மற்றும் வேதனையைக் கண்டு அது உடனே உதவுகிறது. பெரியவர்களின் முன்னுதாரணம், பெற்றோர்களிடமிருந்து பெறும் பாடங்கள், அவர்களின் நட்பு வட்டம், அவர்களுக்கு பள்ளி மற்றும் சமுதாயத்தில் கிடைக்கும் பயிற்சி ஆகியவையே, இந்த இதயங்களை கல்லாக்கி விடுகின்றன ! அந்த இதயங்களை மிருவாகவே வைத்துக் கொள்ளுங்கள். பிறரின் துக்கத்தையும், சந்தோஷத்தையும், அவர்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள். மற்றவர்கள் மகிழ்ச்சியாக இருந்தாலோ அல்லது பாராட்டப் பட்டாலோ அல்லது பரிசுகளைப் பெற்றாலோ, பொறாமைப் படாதீர்கள். அவர்களது கடினமாக உழைக்கும் இயல்பைப் பின்பற்றி,அதிகமான புத்தி அல்லது கூர்மையான நினைவாற்றலுக்காகப் பிரார்த்தியுங்கள்: ஒரு போதும் உங்கள் இதயங்களில், பொறாமை மற்றும் வன்மத்திற்கு, இடம் அளிக்காதீர்கள். பொறாமை ஒரு கொடிய விஷம் போன்றது, உங்கள் குணநலன்களை களங்கப் படுத்தி, ஆரோக்கியத்தை நாசமாக்கி,உங்களது சாந்தியை பிடுங்கிக் கொண்டு விடும்.பயிர்களை நாசம் செய்யும் பூச்சிகளைப் போல, பொறாமை திருட்டுத் தனமாக நுழைந்து,வேகமாகப் பரவி, ஏராளமான பாதிப்பை ஏற்படுத்தி விடும். எனவே, சின்னச் சின்ன விஷயங்களில் கூட, பொறாமைக்குப் பலியாகி விடாமல் இருப்பதில் கவனமாக இருங்கள். பொறாமையால் ( அனசூயா) பாதிக்கப் படாமல் இருங்கள்; நீங்கள் இறைவனை மகிழ்விக்க முடியும்.