ஒரு யக்ஞத்தின் முடிவில்( சமாப்தம்), கடைசி அற்பணமாக ஹோமத்தில் அளிக்கப் படுவது பூர்ணாஹூதி எனப் படுகிறது. உங்களது தீய எண்ணங்கள், ஆசைகள் மற்றும் செயல்களே இந்த யக்ஞத்தில், நீங்கள் ஒவ்வொருவரும் அர்ப்பணிக்க வேண்டியவை. இதுவே எல்லாவற்றையும் விட மிகவும் முக்கியமானதாகும். உங்களது ஆசைகள் எப்போதும் பெருகிக் கொண்டே போய்க் கொண்டிருப்பது போலத் தோன்றுகிறது !தியாக உணர்வு ஒரு சிறிதளவேனும் வளரவில்லை என்பதையே இது எடுத்துக் காட்டுகிறது. இப்பொழுதாவது, நீங்கள் ஒரு சிறிதளவாவது ஆசைகளைக் கட்டுப் படுத்த முயல வேண்டும் அல்லவா?பல வருடங்களாக நீங்கள் வாழ்ந்த வாழ்க்கையில், ஆன்மீக மாற்றம் இல்லை என்றால், நீங்கள் உங்களது சக்திகள், காலம் மற்றும் வாய்ப்புக்களை வீணடித்த குற்றத்தைச் செய்தவராவீர்கள் ! என்றைக்காவது ஒருநாள் ஒவ்வொருவரும் தங்களது உலகியலான பொருட்களை விட்டு விட்டு போகத்தான் வேண்டும்.தான் போகும் முன்னரே, தனது உடமைகளிலிருந்து, தனது பற்றுதலை விடுவித்துக் கொள்பவனே ஹீரோ ஆவான் ! தன்னுள்ளும், ஒவ்வொரு ஜீவராசியின் உள்ளும் உறையும் பரமாத்மாவை உணருவதே, அதாவது தன்னை உணருதலே, யக்ஞ சமாப்தம் என்பதன் உண்மையான பொருளாகும்.