தெய்வீக ப்ரேமையை அனுபவிப்பதற்கு, எந்த விதமான தியானத்தையோ, வழிபாட்டையோ அல்லது சடங்குகளையோ செய்யத் தேவையில்லை. தன்னலமற்ற ப்ரேமையை, ஆன்மீகத்தில் முழுமையாக ஈடுபடுவதன் மூலம் மட்டுமே பெற முடியும். இதனால் தான் பகவான் ஸ்ரீகிருஷ்ணர், ஸ்ரீமத் பகவத் கீதையில், ‘’ எல்லா விதமான விதிகளையும் கடந்து, என்னேயே சரணடையுங்கள் ‘’ ( ஸர்வ தர்மான் பரித்யஜ்ய) என்று அறிவித்தார்.இதைப் போலவே, ஏசு கிருஸ்துவும்,’’ நானே பாதை ‘’ என அறிவித்தார். புத்தரும், இதே அர்த்தத்தில், ‘’ அனைத்தையும் அர்ப்பணியுங்கள் ‘’( ஸர்வம் சரணம் கச்சாமி) என அறிவித்தார்.இந்த போதனைகள், ஆன்மீக ஐக்கியம் மற்றும் ஒற்றுமையை (ஸர்வாத்மிக பாவம்) அனுபவிப்பதே, அனைத்து மதங்களின் சாரமும், அனைத்து சாஸ்திரங்களின் அடிப்படையும்,அனைத்து ஒழுக்கங்களின் குறிக்கோளும் ஆகும் என்பதைத் தெளிவாக எடுத்துக் காட்டுகின்றன. கோபிகைகள் இப்படிப் பட்ட சரணாகதி உணர்வு மற்றும் ஏகத்துவத்திற்கு எடுத்துக்காட்டுகள் ஆவார்கள்.கோபிகைகள் எண்ணங்களைக் குறிக்கிறார்கள். ராதை மனதில் அனைத்து எண்ணங்களும் இணைவதைக் குறிக்கிறார்.எனவே, நமது அனைத்து எண்ணங்களும், ஆசைகளும், விருப்பங்களும், நமது மனமும், ஒரு மனிதனில் உள்ள ப்ரக்ஞானம் என்ற ஸ்ரீ கிருஷ்ணருடன் ஒன்றரக் கலந்து விட வேண்டும். தெய்வீகத்தைப் பற்றிய ஒருமித்த இடையறாத விழிப்புணர்வே வேதாந்த வாக்யமான,’’ ப்ரக்ஞானம் ப்ரம்மா’’ என்பதன் உட்கருத்தாகும்.