ஸ்ரீமத் ராமாயணம் , மனித குலத்திற்கான பல பாடங்களைக் கொண்டதாகும். உலகியலான உந்துதல்கள் நம்மை துக்கத்திற்கு இட்டுச் செல்கின்றன; அதே சமயம் ஆன்மீக உந்துதல்கள் மனித குலத்திற்குத் திருப்தியையும், சந்தோஷங்களையும் அளிக்கின்றன என்பதை அது எடுத்துக் காட்டுகிறது. துரதிருஷ்ட வசமாக, மனிதர்கள் என்றும் பேரானந்தத்தில் திளைத்திருக்கும் தலை சிறந்த இறை பக்தர்களைப் பின்பற்ற விரும்புவதில்லை. மனிதர்களுக்கு ஆசைகள் ( அபீஷ்டா), இலட்சியங்களை ( ஆதர்ஷா) விட அதிக விருப்பம் உள்ளவையாக ஆகி விட்டன. ஆசைகள் நிலையற்றவை, ஆனால் இலட்சியங்கள் என்றும் நிலைத்திருப்பவை.அவர்களது வன வாசத்தின் போது, சீதா மாதா, ஸ்ரீராமரிடம், மூன்று தீய குணங்களான அசத்தியம், காமம் மற்றும் வன்முறை ஆகியவையே இந்த உலகத்தின் அனைத்துத் தீமைகளுக்கும் காரணம் என சரியாகக் கூறினார். புலனின்பங்கள் கலையும் மேகங்களைப் போன்றவை, அவை தாற்காலிகமான இன்பத்தைத் தருகின்றன; அதே சமயம் ஆத்ம சாக்ஷாத்காரம் நிரந்தரமான பேரானந்தத்தைத் தருகின்றது. இறையானந்தத்தில் திளைத்திருக்கும் மனிதர்களுக்கு துக்கம் என்பதே இல்லை.