பிரஹலாதனது வாழ்க்கை இறைவன் பால் வைக்கும் உண்மையான அன்பிற்கு ஒரு தலை சிறந்த சான்றாகும்.அவனது தந்தையான ஹிரண்யகசிபுவால் கடுமையாகச் சித்திரவதைப் படுத்தப் பட்டாலும் கூட, பிரஹலாதன், பகவான் ஸ்ரீஹரியான விஷ்ணுவின் பால் கொண்ட அன்பில், ஒரு பாறாங்கல்லைப் போல உறுதியாகவும், திடமாகவும் இருந்தான். பிரஹலாதன் தனது இளம் வயதிலேயே, இறைவனை இதயத்தில் இறுகப் பற்றிக்கொண்டு அனைத்து சோதனைகள் மற்றும் துன்பங்களைத் தாங்கிக் கொண்டான். உடல் ரீதியான இன்னல்கள் அவன் மீது எந்த விதமான பாதிப்பையும் ஏற்படுத்தி, அவனது பக்தியைக் குறைக்கவில்லை. அறுவை சிகிச்சைக் கருவிகள் ஏற்படுத்தும் கீறல்களை உணர முடியாத ,மயக்க மருந்து கொடுக்கப் பட்ட நோயாளியைப் போல, இறைவன் பால் கொண்ட அன்பில் தோய்ந்த மனம், எந்த விதமான அதிர்ச்சி அல்லது சிரமத்திற்கும் அப்பாற் பட்டதாகி விடுகிறது.இப்படிப் பட்ட அன்பே இறுதியில் வெற்றியடைய முடியும். ஆனால், இன்று மக்களின் பக்தி ஒவ்வொரு கடினமான சந்தர்ப்பங்களிலும் ஊசலாடுவதாக உள்ளது. எப்போது நமது விருப்பங்கள் பூரத்தியாகின்றதோ, அப்போது நாம் ( இறைவனது) பல படங்களை வழிபாட்டுக்காகத் தொங்க விடுகிறோம்; நமது விருப்பங்கள் பூர்த்தியாகா விடில், படங்களைத் தூர எடுத்து எறிந்து விடுகிறோம். துன்பம் என்பது வாழ்க்கையின் ஒரு அங்கம்; அதனை அவ்வாறே ஏற்றுக் கொண்டே ஆக வேண்டும். இன்பம் என்பது இரண்டு துன்பங்களுக்கு நடுவே உள்ள இடை வெளியே.