இறைவனுக்கு அர்ப்பணிப்பதற்கு முன் அது வெறும் உணவு. ஒருமுறை இறைவனுக்கு அர்ப்பணிக்கப் பட்டு விட்டால், அது அசுத்தங்கள் அற்றதாகவும், பிரசாதமாகவும் மாறி விடுகிறது. இப்படிப் பட்ட புனிதமான உணவைச் சாப்பிடுவதால் ஒருவர் எந்த விதமான மன அசுத்தங்களையும் பெற மாட்டார். நாம் ஒரு தூய்மையான வாழை இலையில் இறைவனுக்கு உணவை அர்ப்பணிக்கிறோம். மனித உடலே ஒரு வாழை இலை,உங்களது இதயமே ஒரு புனிதமான பாத்திரம்,நற்குணங்களும், நன்னடைத்தைகளுமே அதிலுள்ள உணவுப் பொருட்கள்.இன்று நீங்கள் யாருக்கு உணவு அளிக்கிறீர்கள்? உங்களது புனிதமான உணவின் அர்ப்பணிப்பு அசுரத்தனமான தீய குணங்களான கோபம், த்வேஷம் மற்றும் பொறாமை ஆகியவற்றிற்கே. இவற்றிலிருந்து மீதமிருப்பவையே இறைவனுக்கு அர்ப்பணிக்கப் படுகிறது. அதனால் தான் நீங்கள் அமைதியின்மை, கஷ்டங்கள்,துக்கங்கள் மற்றும் துயரங்களுக்கு ஆளாகிறீர்கள்.உங்களது தீய குணங்களை விடுத்து,உங்களது நற்குணங்களை இறைவனுக்கு , ‘’ ஹே பகவான் ! என் இதயத்தில் கொலு வீற்றிருப்பவன் நீயே, நீயே அன்பு,கனிவு மற்றும் கருணையின் திருவுருவம் ‘’ என்ற பிரார்த்தனையுடன் அர்ப்பணியுங்கள்.