ஒரு சந்தனக்கட்டையின் மூட்டையைச் சுமந்து செல்வதால் ஒரு கழுதை, யானையாக முடியுமா? கழுதை பளுவில் இருக்கும் வித்தியாசத்தை வேண்டுமானால் புரிந்து கொள்ளலாம்,ஆனால் அதன் நறுமணத்தை அல்ல! அதே சமயம் ஒரு யானையோ அதன் பளுவைப் பொருட்படுத்தாமல், இனிய நறுமணத்தை சுவாசிக்கிறது. அதைப் போலவே, ஒரு ஆன்மீக சாதகனோ அல்லது ஒரு பக்தனோ அனைத்து நற்காரியங்கள், தெய்வீகம் மற்றும் சாஸ்திரங்களின் சாரமான தூய உண்மையை மட்டுமே எடுத்துக் கொள்வான். அதே சமயம் பாண்டித்யம், கல்வி மற்றும் மறுப்பது ஆகியவற்றிற்காக விவாதித்துக் கொண்டே செல்பவன், சத்தியத்தின் நறுமணத்தைத் தவற விட்டு விட்டு, தர்க்கத்தின் வலிமையை மட்டுமே அறிவான் !ப்ரேமையே இடையறாது இறைவனை நினைவு கூறுவதற்கான மிகவும் திறனுள்ள ஒரு கருவியாகும். இந்தக் கருவியை பாதுகாப்பாகவும்,வலுவுள்ளதாகவும் வைத்துக் கொள்வதற்கு விவேகத்தின் சக்தி தேவை.இந்த உலகில் பலர் தங்களது பரந்த கல்வியை, தங்களது மேதாவித்தனத்தை நிரூபிப்பதற்காக விவாதிப்பதில் பயன்படுத்துகிறார்கள்; இது மிகப் பெரிய தவறாகும்.அவர்கள் உண்மையிலேயே கற்றவர்கள் என்றால், ஆரவாரமின்றி உட்கருவான தூய தெய்வீகத்தை அனுபவிப்பார்கள்.