பச்சிளம் குழந்தைக்குப் பாலின் ருசியை தெரியாது.ஆனால் ,அதை தினந்தோறும் அருந்துவதால்,அதன் மீது ஒரு ஆழ்ந்த பற்றுதலை அது வளர்த்துக் கொள்ளுகிறது; எதுவரை என்றால், பாலை விட்டு விட்டு,சாதத்தை எடுத்துக் கொள்ள வேண்டி வரும்போது,அது அதை எதிர்த்து ஆர்ப்பாட்டம் செய்யத் தொடங்குகிறது.ஆனால்,தாய் அதனால் விரக்தி அடைவதில்லை; அவள் சிறு சிறு அளவில் தினமும் சாதத்தை எடுத்துக் கொள்ளுமாறு குழந்தையை இணங்க வைக்கிறாள்; மெதுவாக குழந்தைக்கு சாதம் பிடித்ததாகி ,பாலை விட்டு விடுகிறது. பழக்கத்தின் மூலம்,அதனது இயற்கையான உணவான பாலுக்கு பதிலாகக் கொடுக்கப் படும் சாதம் எந்த அளவு மாற்றம் ஏற்படுத்துகிறது என்றால், ஒரே ஒரு நாள் அந்த சாதம் இல்லை என்றால் கூட , அந்தக் குழந்தை துன்பமடைகிறது.அதைப் போலவே, புலனின்பங்கள் முதலில் ''இயற்கையானவையாக'' இருந்தாலும்,பழக்கத்தின் மூலமும்,ஆன்றோர்களின் அறிவுரைகளைக் கேட்பதன் மூலமும், மெதுவாக இறைவனது மஹிமைகளைக் கேட்டு,அவற்றைப் பற்றிச் சிந்திப்பதன் மூலம் கிடைக்கும் ஆனந்தம் புரிய ஆரம்பிக்கிறது.காலப் போக்கில், புலன்கள் அல்லது புலன்களைக் கவரும் விஷயங்களைப் பற்றி அரட்டை அடிக்கும், உலகியலானவர்களின் நட்பு உங்களை ஈர்ப்பதில்லை;இறைவன் பால் கொள்ளும் அன்பைப் போற்றுபவர்களின் நட்பு அதிக இனிமையானதாக ஆகி, பின்னர் நீங்கள் உண்மையாகவே இறைவனை அனுபவிக்க ஆரம்பித்து விடுவீர்கள்.