உணர்ச்சிகளின் பலியாடுகளாக இருப்பதால், பொதுவாக மனிதர்கள் புலனின்பம் தரும் பொருட்களால் ஈர்க்கப்பட்டு விடுகிறார்கள். இந்த உணர்ச்சிகள் உடலோடு வந்து விடுகின்றன;அவை எந்த விதமான பயிற்சியாலும் வருவதில்லை.பச்சிளம் குழந்தை, தாயிடம் இருந்து பாலை நாடுகிறது; இதற்கு எந்த விதமான பயிற்சியும் தேவையில்லை.ஆனால், அந்தக் குழந்தை நடக்க மற்றும் பேச கொஞ்சம் பயிற்சி அவசியம் ஏனெனில் இந்தச் செயல்கள் தன்னிச்சையானவை அல்ல;சமுதாயத்தால் உந்தப்பட்டு, மற்றவர்களின் உதாரணம் மற்றும் பின்பற்றுதலால் வருபவை.முறையாக புலனின்பங்களைத் தேடுவதற்கும் பயிற்சி அவசியம்; ஏனென்றால் இப்படிப் பட்ட இன்பங்களை நாடிச் செய்யப் படும் மூர்க்கத் தனமான மற்றும் பயிற்சியற்ற தேடுதல்களே, கோபம்,த்வேஷம்,பொறாமை, வன்மம் மற்றும் அகந்தையை வளர்க்கின்றன.புலன்களை நல்ல வழியில் பயில்வித்து அவற்றைக் கட்டுப்பாட்டில் வைத்துக் கொள்வதற்கு, சில நற்பழக்கங்களான, இறை நாமஸ்மரணை,தியானம்,உபவாஸம்,காலை மற்றும் மாலையில் வழிபாடு போன்றவை மிகவும் அத்தியாவசியமானவை. ஒருவரை இப்படிப் பட்ட ஆன்மீகச் செயல்களை செய்யச் சொல்லும்போது, ஒருவருக்கு உள்ளிருந்து உந்துதல்கள் இருப்பதே இல்லை. இருந்தாலும்,ஒருவர் இவற்றை விரக்தி கொண்டு விட்டு விடக்கூடாது. ஆரம்பத்திலிருந்தே இத்தகைய பயிற்சிகளில் நாட்டம் கொண்டவர் எவரும் இல்லை,ஆனால் இடையறாத பயிற்சி, ஆர்வத்தை அளிக்கும்.