அர்ஜூனன் ,முழுமையான ஆயுதங்களுடனும்,தனது எதிரிகளை அழித்து விட வேண்டும் என்ற ஆவேசமான மன உறுதியுடனும்,யுத்த களத்தில் இறங்கினான். ஆனால், பகவான் ஸ்ரீகிருஷ்ணர் சாரத்யம் செய்து வந்த ரதத்தில் ஏறி, யுத்த களத்தில் நின்றவுடன், ''எனது குருமார்கள்'', '' எனது தாத்தா'', ''எனது பந்துக்கள்'', '' எனது சகோதரர்கள்'' எனக் காணத் தொடங்கினான். இந்த '' நான்'', '' எனது'' என்ற உணர்வுகள் அவனை ஆட்கொண்டதனால்,அவன் வில்லைக் கீழே போட்டு விட்டு, பரிதாபமாக,தோல்வியுற்றுத் திரும்ப விரும்பினான்.இந்த '' நான் '' என்பதற்கு உலகியலான பொருட்களுடன் உண்மையில் எந்த சம்பந்தமும் கிடையாது;ஆனால், மாயையில் மூழ்கியதால் அவன், தன்னை உலகியலான பந்தங்களுடன் ஒருவனாகக் கருதி விட்டான். இந்த மாயை என்ற மோஹத்திலிருந்து, ஸ்ரீமத் பகவத் கீதையினால் அவன் காப்பாற்றப் பட்டான். இருமை அல்லது த்வைதத்தினால் பாதிக்கப் படாது இருங்கள்; அதுவே இதன் பாடம். வெற்றி அல்லது தோல்வி உங்களது மனச் சாந்தியை பாதிக்காது இருக்கட்டும். மற்றவர்களுடனோ அல்லது இந்த பொருட்களாலான உலகுடனோ சம்பந்தம் கொள்ளாது, உங்களை, உங்களாகவே மட்டும் காணுங்கள். உங்களது உண்மை நிலையை நீங்கள் அறிந்து கொண்ட உடனேயே விடுதலை பெற்று விடுகிறீர்கள்; அதுவே மோக்ஷம்.