உங்கள் ஒவ்வொருவரிடமுமே பவசாகரத்தில் (பிறப்பு,இறப்பு என்ற சுழல்) இருந்து மீள்வதற்கான அனுமதிச் சீட்டு இருக்கிறது. ஆனால்,பலருக்கு எந்த ரயிலில் ஏறுவது என்று தெரியவில்லை;பலர் இறுதி இடம் வந்து விட்டது என்று எண்ணி நடுவிலேயே இறங்கி விடுகிறார்கள்; உதவி அற்றவர்களாக இங்கும் அங்கும் அலைந்து திரிகிறார்கள் அல்லது அங்குள்ள காட்சிகளினால் ஈர்க்கப் பட்டு விடுகிறார்கள்.காயம் ஆறி,புதுத் தோல் உருவாகும் வரை,அதன் மீது கட்டு இருப்பது அவசியம்.அதைப் போலவே,பரப்ரம்மத்தை உணரும் வரை,நம்பிக்கை, புனிதமானவரின் நட்பு வட்டம் மற்றும் புனித எண்ணங்கள் என்ற களிம்பை,அஹங்காரத்தால் பீடிக்கப் பட்டு இருக்கும் மனதிற்கு இட வேண்டும்.இறைவனுக்கு அர்ப்பணிப்பதே அனைத்து செயல்களையும் புனிதமாக்குகிறது.அவனே தூண்டுபவன்,அவனே செயலாற்றுபவன், தேவையான திடம் மற்றும் திறன்களை அளிப்பவன் மேலும் பலன்களை அனுபவிப்பவனும் அவனே.எனவே அர்ப்பணிப்பு உணர்வு உங்களுக்கு இயற்கையாகவே வர வேண்டும் ஏனெனில் அனைத்தும் அவனுடையதே, உங்களது என்று எதுவும் இல்லை.உங்களது அனைத்து செயல்களையும் உந்துவிப்பவன் இறைவனே என நம்பி, அந்த நம்பிக்கையிலிருந்து உத்வேகம் பெறுவதே உங்களது கடமை.