ஒரு கோடீஸ்வரன் தன் கண்களில் நீர் மல்க வருமான வரியைக் கட்டுகிறார்.ஒரு தலைமை ஆசிரியர், தான் மற்றொரு இடத்திற்கு மாற்றப் படும் போது,பள்ளியின் நாற்காலி மேஜைகளையும், பரிசோதனைக் கூட உபகரணங்களையும் சந்தோஷமாக விட்டுச் செல்கிறார். ஏன் ? ஏனெனில் அந்தத் தலைமை ஆசிரியர், தான் வெறும் காவற் பொருட்பாளர் மட்டுமே, உரிமையாளர் அல்ல என்பதை அறிந்து, நம்புகிறார்.அவர்கள் இந்தப் பொருட்களின் மீது பற்று வைப்பதில்லை,, ஏனெனில் அவை அரசாங்கத்தைச் சார்ந்தவை. அதைப் போலவே,நீங்கள் ஒவ்வொருவரும், உங்கள் குடும்பம்,உங்கள் வீடு,உங்கள் நிலங்கள், உங்கள் கார் என்ற அனைத்தும் இறைவனது சொத்து என எண்ண வேண்டும்.நீங்கள் வெறும் ஒரு அறங்காவலரே; மேலும் ஒரு கண நேர அறிவிப்பில், முணுமுணுக்காமல் , அவற்றை விட்டுக் கொடுக்கத் தயாராக இருக்க வேண்டும். தியாகம் என்றால், பொருட்களுக்கு நீங்கள் மதிப்புக் கொடுக்கக் கூடாது என்று பொருளல்ல. ஆனால், அவை அனைத்தும், நிலையற்றவை,மேலும், அவை தரும் சந்தோஷம் அற்பமானதும், தாற்காலிகமானதும் ஆகும் என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள். அவற்றின் உண்மையான மதிப்பை உணருங்கள், அவற்றை அதிக மதிப்பிடாதீர்கள், அவற்றின் மீது பற்றினை வளர்த்துக் கொள்ளாதீர்கள்.