குரு எச்சரித்துத் தட்டி எழுப்புகிறார்.சத்தியத்தைக் காட்டி,அதனை நோக்கிச் செல்வதற்கு உங்களை ஊக்குவிக்கிறார்.உங்களிடம் ஏக்கம் ,வினா எழுப்பும் இதயம்,நாடும் புத்தி ஆகியவை இல்லாவிடில், குரு ஒன்றும் செய்ய முடியாது. பசியால் வாடுபவருக்கு உணவு அளிக்கலாம்; பசியற்ற ஒருவர் உணவை நோயாகக் கருதி விலக்கி விடுவார்.குரு ஒரு செடியைப் பராமரிக்கும் தோட்டக்காரர் போன்றவர். ஆனால் நாற்று முளைக்க ஆரம்பித்த பின்தான் அவர் பொறுப்பு ஏற்றுக் கொள்ள முடியும்.அவர் அந்தச் செடிக்கு பிரத்யேகமாக எதையும் இடுவதில்லை;அதன் விதிக்கு ஏற்ப,ஆனால் அதனது இயல்புக்கு மாறாக இன்றி, ஒருவேளை வேகமாகவும்,முழுமையாகவும் வளர்வதற்கு உதவி செய்கிறார். உங்களுக்குள் இருக்கும் புதையலைச் சுட்டிக் காட்டி,உங்களது ஏழ்மையை விலக்குகிறார். அதை ( புதையலை) மீட்கும் முறை ,மற்றும் , அதைச் சிறந்த பலனளிக்கும் வகையில் பயன்படுத்துவதற்குத் தேவையான கண்காணிப்பு, ஆகியவற்றை அறிவுறுத்துகிறார்.