ஸ்ரீமத் பகவத் கீதை நான்கு விதமான பக்தர்களை விவரிக்கிறது ''ஞானி'' ( மாயையை வென்று ஞானம் அடைந்தவர் ), ''ஜிஞ்யாஸூ ''( ஞானத்தைத் தேடும் பக்தர் ), ''அர்த்தா மேலும் அர்த்தார்தி'' ( சில பல துன்பங்களிலிருந்து நிவாரணம் பெறுவதற்காக இறைவனை நாடுவோர்). இந்த பிரிவுகளை ஒரு உதாரணத்தின் மூலம் புரிந்து கொள்ளலாம். ' ஞானம் ' என்பது ஒரு ''நேர் ரயில் வண்டி''யைப் போன்றது- இதில் ஏறிவிட்டால்,பயணிகள் இறங்கி வேறொரு வண்டியில் ஏறி என்ற தேவையில்லாமல் நேராக சேர வேண்டிய இடத்தை அடைந்து விடலாம். '' ஜிஞ்யாஸூ '' '' நேர் ரயில் பெட்டி'' யில் ஏறிய பயணியை ஒத்தவர்-அவரும் ஒரு ரயிலில் இறங்கி , மற்றொரு ரயில் ஏறி எனச் செய்ய வேண்டியது இல்லை; செல்லும் வழியில்,அவரது பெட்டியை கழற்றி வேறொரு ரயிலுடன் இணைத்து விடுவார்கள். '' அர்த்தா மேலும் அர்த்தார்தி'' எனப்படுவர் சாதாரண பயணிகளைப் போன்றவர்கள்.அவர்கள் வழியில் பல ரயில்களில் ஏறி இறங்கி, அடுத்து வரும் ரயிலுக்காக காத்திருந்து, தாங்கள் சேர வேண்டிய இடத்தை படிப் படியாக அடைவார்கள். அது நீண்ட கடிமானமான பயணமாகும். ஆனாலும், பக்தன் விடாமல் முயன்றால் இலக்கை அடையலாம். இவ்வாறு அனைவரும் தங்களது இலக்கை அடைந்தே தீருவர்; முறையும் வேகமும் தான் வெவ்வேறாக இருக்கும். அனைவரும் ஒரே இலக்கைத் தான் நாடுகின்றனர். இந்தப் பாதையில் உங்களது குறிக்கோளுக்கான ஆசையை குறுக்கிக் கொள்ளாதீர்கள். இறைவனுக்காக ஏங்குபவர்கள் கனிவுள்ளவர்களாகவும்,பரந்த இதயம் கொண்டவர்களாகவும் இருப்பார்கள்.