அர்ஜூனனுக்கு எது நன்மை பயக்குமோ, அதையே ஸ்ரீகிருஷ்ணர் பேணிக் காத்தார்; அர்ஜூனனது புகழ்,ஆத்ம ஆனந்தம் மற்றும் தர்மத்தை எது வளர்க்குமோ , அதற்கு அவர் முழு முக்கியத்துவம் அளித்தார்.தனது உயிர் மூச்சைப் போல,அவர் அர்ஜூனனை வளர்த்துக் காத்தார். எவ்வாறு ஒருவர் தனது கண் அல்லது இதயத்தைக் கண்காணிப்போரோ, அவ்வாறு அர்ஜூனனை கவனித்து, புனித விஷயங்களைப் போதித்ததன் மூலம் அவனிடம் மனமாற்றம் ஏற்படச் செய்தார். ஸ்ரீகிருஷ்ணர் அர்ஜூனன் மீது இணையற்ற அன்பு கொண்டிருந்தார்;இதுவே மெய்யான குருவின் இயல்பாகும். அர்ஜூனனும் ஒரு சாதாரண மனிதன் இல்லை; அவன் ஸ்ரீகிருஷ்ணரிடம் பணிவுடன் அடி வணங்கி அவரிடமிருந்து தரப்பட்ட பொறுப்புக்களை உளமாற ஆற்றினான். எப்படிப் பட்ட நெருக்கடியாக இருந்தாலும், அவன் ஸ்ரீகிருஷ்ணரது ஆணையையும், வார்த்தைகளையும் இறுகப் பற்றிக் கொண்டான்.அவன் பகவானுடன் கொண்ட நட்பை அனைத்து அபாயத்திலும் தன்னைக் காக்கும் கவசமாக, தானே வசிக்கும் உடலாக,தான் பேணிக்காத்து, வலுவூட்டிக் காப்பாற்ற வேண்டிய ஒன்றாக அணிந்து கொண்டான். குருவும், சிஷ்யனும் இப்படித்தான் ஒருவரை ஒருவர் பிணைந்து இருத்தல் வேண்டும்.