வாழ்க்கை என்பது மாயை என்ற மரத்தின் கிளைகள்,இலைகள் மற்றும் பூக்களால் ஆனது. உங்களது எல்லாச் செயல்களையும் இறைவனுக்கே அர்ப்பணமாக ஆக்கும்போது இதை நீங்கள் உணர்வீர்கள். அவனை ஒவ்வொரு செல்லிலும் ஊடுருவி இருக்கும் ஊட்டச் சத்தாக,ஒவ்வொரு அணுவையும் உஷ்ணப்படுத்தி,அவற்றை வளர்க்கும் சூரியனாகக் காணுங்கள். அனைத்திலும் அவனைக் கண்டு, அனைத்தின் வழியாகவும் அவனை வழிபடுங்கள், ஏனெனில் அனைத்தும் அவனே. பக்தியால் நிரப்பி, அனைத்து பணிகளையும் ஆற்றுங்கள். பக்தியே புனிதப்படுத்தும் ஒன்று. ஒரு சாதாரண காகிதம் குப்பையைப் போன்றதே, ஆனால் அதில் ஒரு சான்றிதழின் பொருளடக்கங்கள் எழுதப் பட்டு இருந்தால், அதை மதித்து செல்வமெனப் போற்றுகிறீர்கள்;அதுவே வாழ்க்கையில் முன்னேறுவதற்கான பாஸ்போர்ட் ஆகிவிடுகிறது. எனவே ஒரு செயலாற்றும் போது உள்ள உணர்வுகள் ( பாவம் ) முக்கியமே அன்றி, வெளிப்படையான பகட்டு, படாடோபங்கள் ( பாஹ்யம்) அல்ல. ஒவ்வொரு செயலையும் வழிபாடாக மாற்றும் இந்த ரகசியத்தை உணராது மக்கள் ஏமாற்றம் மற்றும் துயரத்தினால் பாதிக்கப் படுகிறார்கள். புனித வழிபாட்டுத் தலங்களில் மதிப்பற்ற கற்கள், தெய்வீக உருவங்கள் மற்றும் சிலைகளாக வடிக்கப் பட்டுள்ளன. ஆனால் பக்தி என்ற உணர்வு அந்தச் சிலையின் பண்பை மாற்றும் போது, அதுவே மனித மனத்தின் மிகச் சிறந்த பொக்கிஷமாக ஆகிவிடுகிறது.