யோசித்துப் பாருங்கள்:நீங்கள் நன்றாக இருக்கும் போது, யாரும் உங்கள் உடல் நலத்தைப் பற்றி விசாரிப்பதில்லை. ஆனால் ,நீங்கள் வியாதியாலோ,துக்கத்தாலோ பீடிக்கப் பட்டால், உங்கள் மீது கவலையான பல கேள்விக் கணைகள் தொடுக்கப் படுகின்றன. ஏன் இந்தக் கலக்கம்? ஏனென்றால் மனிதனின் அடிப்படையான இயல்பு சந்தோஷமாகவும், ஆரோக்யமாகவும் இருப்பதே. உங்களது இயல்பு ஆனந்தமே.எனவே, நீங்கள் ஆனந்தமாகவும் , ஆரோக்யமாகவும் இருக்கும்போது எவரும் ஆச்சரியமோ, கவலையோ படுவதில்லை. துயரமும், துக்கமும் இயற்கைக்கு மாறானது;ஒருவரது இயல்பான தன்மை,மாயையினால் சூழப்படுவதால் ஏற்படும் விளைவாகும். நீங்கள் ஒரு வேலையை, கடனே என்று கருதி ஆற்றினீர்களானால், அதனுடன் கூட வருகின்ற இடர்களையும், இன்னல்களையும் ஏற்றுக் கொள்வது கடினமான ஒன்றாகி விடுகிறது. அப்படிப் பட்ட வேலை, ' நான் தான் செய்கிறேன்' என்ற எண்ணம் அல்லது இறுமாப்பைத் தூண்டி , ஆயாசம் அல்லது இறுமாப்பு,வெறுப்பு அல்லது கர்வத்தில் முடிகிறது. அதே சமயம் கர்மாவை உங்களது இயல்பாகக் கருதிச் செய்யும்போது,நீங்கள் மனவலிமை பெறுகிறீர்கள்.