நிழல்கள் பல பல்வகையில், ஆனால் வெயில் ஒன்றே. திரளாக உள்ள ஜீவராசிகளில், ஏகத்துவமான திவ்யத்துவம் பிரதிபலிக்கும்பொழுது, அது, ஏதொன்றினாலும் பாதிக்கப்படாமல் சாட்சிபூதமாக விளங்கும் ஆத்மாவாக வெளிப்படுகிறது. ஆத்மா நித்தியமானது; சத்தியமானது. இருப்பினும், அது சதை, எலும்பு, தோல் ஆகியவற்றால் மூடப்பட்டிருப்பதால், உட்கருவில் அல்லாமல் உடலெனும் வெளிக்கூட்டில்தான் பேரானந்தம் உள்ளது என்று மனிதன் தவறாக நம்பி தன்னைத்தானே ஏமாற்றிக் கொள்கிறான். எனவே, மனிதன் தனக்கே ஆற்ற வேண்டிய தலையாய கடமை என்னவென்றால், பொய்யான அந்த வெளிக்கூட்டினை, வெளி உறைகளை, குடைந்து கடந்து சென்று, அவனது அந்தராத்மா மட்டுமே அளிக்கக்கூடிய உயர்ந்த பேரானந்தத்தை உள்ளீர்த்து அதில் நிலைத்திருப்பதே. இப்படிப்பட்ட உட்பொக்கிஷமான ஏகத்துவத்தை அடைவதற்கு ஒவ்வொரு மனிதனும், தன் பெரும்நலன் கருதி, தீவிர ஆன்மிக சாதனையை மேற்கொள்ள வேண்டும். ஆத்மாவில் நிலைபெற மேற்கொள்ளப்படும் இந்த ஆன்மிக சாதனையே, இருக்கும் அனைத்து ஆன்மிக சாதனைகளிலும், அதிஏற்புடைய சாதனையாகும். ஏனெனில், சாதனை என்பது விரும்பிய பொருளை அடைவதற்காக ஒருவர் செய்ய வேண்டிய பெருமுயற்சி ஆகும். சத்தியமற்ற செயல்கள் ஆன்மிக சாதனை என்று அழைக்கத் தகுதியற்றவை. ஆத்மா என்பது அண்டமளாவிய நித்ய சத்தியம். எனவே, அதை உலகம் எனும் குறிப்பிட்ட மற்றும் நிலையற்ற ஒன்றில் அடையப் பெற இயலாது. உங்களுடைய உள் இதயத்தில்தான் திவ்யத்துவம் ஒளிர்ந்து கொண்டிருக்கிறது; அதனை அங்கிருந்துதான் அடையப்பெற முடியும். (தெய்வீக அருளுரை, நவம்பர்23, 1984)