நீங்கள் எதை எண்ணினாலும், செய்தாலும், அது இறைவனையே சென்றடைகிறது. ஆகவே கவனமாக இருங்கள். தீயவற்றை இறைவனுக்கு அர்ப்பணம் செய்வதை விட, உத்தமமான, பவித்ரமான, சுத்தமான, நித்யமான, சத்தியமான உணர்வுகளை இறைவனுக்கு அர்ப்பணம் செய்வதே ஒவ்வொரு மனிதனின் பிரதான கடமையாகும். இதுவே Self-Satisfaction – ஆத்ம திருப்தியாகும். ஆத்ம திருப்தி கிட்டிய பிறகே Self-sacrifice எனும் ஆத்ம தியாகம் கிடைக்கிறது. தியாகத்திற்கு சித்தமாக இருக்கும்போது Self-Realisation எனும் ஆத்ம சாக்ஷாத்காரம் கிட்டுகிறது. திருப்தி, தியாகம், சாக்ஷாத்காரம் ஆகியவற்றுக்கு மூலாதாரமாக விளங்குவது நம்பிக்கை. நம்பிக்கையே இல்லாவிட்டால் திருப்தி கிடைக்காது. மனிதனுக்குப் பிரதானம் கர்மா. இந்தக் கர்மத்தைக் கடைப்பிடிப்பதன் மூலமே உபாஸனை கிட்டுகிறது. உபாஸனையினால் ஞானம் ஏற்படுகிறது. இந்த ஞானமே தெய்வத்துடனான ஐக்கிய உணர்வை அளிக்கிறது. எனவே, செய்யும் கர்மாவில் தியாக உணர்வுடன், சமத்துவத்துடன், யோகத்துவத்துடன் கூடிய செயல்களிலேயே நாம் பங்கேற்க வேண்டும். இயன்ற அளவிற்கு நம்முடைய ஆசைகளைக் கட்டுக்குள் வைத்திருக்க வேண்டும். ஆசைகள் நிறைந்த ஒரு மனம் எப்படித்தான் என்றுதான் திருப்தியில் இருக்கும்? தியாகத்தை எப்படி அது வரவேற்கும்? எனவே, பற்றின்மையையும் தியாகத்தையும் ஊக்குவிக்கும் செயல்களில் மட்டுமே ஒருவர் ஈடுபட வேண்டும்! (தெய்வீக அருளுரை, நவம்பர்23, 1984)