என் அருள் எப்போதும் உங்களுக்கு உண்டு; அது ஏதோ கொடுக்கப்படுவதோ, ஏற்றுக் கொள்ளப்படுவதோ அல்ல; அதன் முக்கியத்துவத்தை உணர்ந்திருக்கும் சித்தத்திற்கு அது எப்போதும் அருளப்பட்டும், எப்போதும் அச்சித்தத்தினால் அது ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டும்தான் இருக்கிறது. முதலில் உங்களுடைய உள்ளுணர்வின் அருளை வென்றிடுங்கள், பின்னர் எப்பொழுதும் கிடைக்கும் இறையருளை அது ஏற்றுக் கொள்ளும். இறைவன் யாருக்கும் 'இல்லை' என்று சொல்வதில்லை; இறைவனை மறுப்பது நீங்கள்தான்! வெகுமதி வழங்கப்படும் போது நீங்கள் ஒரேயொரு சிறிய செயலைச் செய்ய வேண்டும் - அதைப் பெறுவதற்கு உங்கள் கையை நீட்ட வேண்டும், அவ்வளவுதான். அந்த வெகுமதிதான் இறையருள்; அதைப் பெறும் கரத்திற்கு இறையருளின் மதிப்பை போதித்து அருளை வென்றிடுங்கள். உங்களுடைய உள்ளுணர்வு என் அருளைப் பெற்றுப் பயனடைவதற்குத் தயாராக உள்ளதா இல்லையா என்றெல்லாம் பார்க்காமல், நீங்கள் எங்கிருந்தாலும் என் அளப்பரும் ப்ரேமையினால் என் அருள் பொழியப்படுகிறது. அந்த அருளே உங்களுக்கு நம்பிக்கையையும் பலத்தையும் ஞானத்தையும் மகிழ்ச்சியையும் அளிக்கும். நீங்கள் அறிந்தாலும் அறியாவிட்டாலும், நான் எப்போதும் உங்களுடைய இதயத்திலேயே குடிகொண்டுள்ளேன்! (தெய்வீக அருளுரை, பிப்ரவரி24, 1971)