அறியாமையில் உழன்று கொண்டிருக்கிறோம் என்பதை ஒருவர் உணர்ந்தாலே போதும், அது மறைந்துவிடும்! பேரானந்தத்தின் ஊற்று மற்றும் இறவாப் பெருநிலையுடனான தொடர்பைப் பெறுவதற்கும், அனைத்து உயிரினங்களுடனான சகோதர உணர்வைப் பெறுவதற்கும் ஒருவர் தன்னை அறிந்துணர்ந்தாலே போதுமானதாகும். சமஸ்க்ருதத்தில் மனிதனை ‘வ்யக்தி’ என்பார்கள்; ஏனெனில் அவர் தனது உள்ளார்ந்த தெய்வீகத்தை 'வெளிப்படை ஆக்க வேண்டும்' (வ்யக்த). அதுவே உங்களின் நிஜ ஸ்வரூபம்; அதை அறிந்திடுங்கள், அதில் ஆழ்ந்திருங்கள், அதை வெளிப்படுத்த விழைந்திடுங்கள். சில ஏக்கர் நிலம், கொழுத்த பணம் நிறைந்த வங்கிக் கணக்கு, சில பங்களாக்கள், கார்கள் போன்றவை மீதான எல்லா கீழான ஆசைகளையும் விட்டுவிடுங்கள்; அவற்றிற்குப் பதிலாக ஒருபோதும் குறையாத, திகட்டாத, ஆழ்ந்த, நிலையான, வலுவூட்டவல்ல ஆனந்தத்தை (அதாவது, மெய் உணர்வின் ஆனந்தத்தை) விரும்புங்கள். உங்கள் புனிதத்துவத்தை, திவ்யத்துவத்தை, சத்தியத்தை அறிந்துணருங்கள். உங்களுக்கு எது தர்மம், எது சத்தியம், எது திவ்ய ப்ரேமை போன்றவற்றில் சந்தேகங்கள் இருக்கலாம்; நான் ஏற்றுக்கொள்கிறேன்! ஆனால் உங்களைப் பற்றியே உங்களுக்கு சந்தேகம் இல்லை, இல்லையா? எனவே, நீங்கள் யார் என்பதை அறிந்து, அந்த சத்தியத்தில் நிலைத்திருங்கள். அதுவே உங்களைக் காத்து, உங்களுக்கு நிரந்தரமான ஆனந்தத்தை அளிக்கப் போதுமானதாகும்! (தெய்வீக அருளுரை, ஆகஸ்ட்13, 1964)