எந்த வகையில் இறைவனைப் போற்றித் துதித்தாலும் பக்தி மார்க்கமே மிக எளிதானதும் பயனுள்ளதுமாகும்; ஏனென்றால் அதுவே ஆத்மார்த்தமான சாதனை; அதுவே தெய்வீக இலக்கை நோக்கிச் செல்லும் சக யாத்ரீகர்கள் அனைவருக்கும் செய்யப்படும் சேவையாகவும் ப்ரேமையாகவும் வெளிப்படுகிறது. இறைவனை பல திருநாமங்களால் அழைப்பது ஏன் என சிலர் கேள்வி எழுப்புகின்றனர். ஆனால் ஒவ்வொரு நாமமும் இறைவனின் ஒரு அம்சத்தை மட்டுமே குறிக்கிறது. அது பரமாத்மாவின் ஒரு அங்கத்தைக் குறிக்கிறது. கண், மூக்கு, வாய், கை, விரல் ஆகியவற்றைத் தனித்தனி வார்த்தைகளால் குறிப்பிடலாம், ஆனால் அவை அனைத்தும் ஒரே நபருக்குச் சொந்தமானவையே. எனவே, ஒவ்வொரு திருநாமமும் பரமாத்மாவின் ஓர் அம்சம், ஓர் அங்கம், ஓர் அருட்கதிர் என்பதை நினைவில் கொள்ள வேண்டும். ஆன்மிக சாதனை என்பது பலவற்றுக்கும் ஆதாரமாக விளங்கிப் போஷிப்பது ஒரே பரமாத்மாதான் என்பதை அறிந்து உணர்வதாகும். அந்த விலைமதிப்பற்ற ஞானமெனும் ரத்தினத்தைத் தான் ஒருவர் அடைந்து போற்றிப் பாதுகாக்க வேண்டும். (தெய்வீக அருளுரை, நவம்பர்14, 1976)