நிறைய பேர் உருவ வழிபாட்டை நிந்திப்பார்கள், தூற்றுவார்கள். ஆனால் உண்மையில் அதன் அடிப்படை என்னவென்றால் நுண்ணியத்தில் பிரம்மாண்டத்தைத் தரிசிக்கும் ஒருவரின் திறனே ஆகும். இது வெறும் கற்பனை அல்ல; அனுபவித்து அறியக் கூடியது. இறைவனின் வடிவத்தில் (விராட் ஸ்வரூபத்தில்) என்ன காணப்படுகிறதோ அவை அனைத்தும் உருவ வடிவத்திலும் (ஸ்வரூபத்திலும்) உள்ளது, ஒரு குறைவுமில்லாமல், அப்பழுக்கில்லாமல். கவிதைகளில் உள்ள உவமைகள், உருவகங்கள் எப்படி ஒன்றைத் தெளிவுபடுத்தி, விரிவுபடுத்தி, விளக்குகின்றனவோ, அதே நோக்கத்தைப் பூர்த்தி செய்யவே விக்ரஹங்களும் உதவுகின்றன. மானிடனுக்கு ஆனந்தம், பொருட்களின் உருவத்திலிருந்து வருவதில்லை. அவற்றுடன் அவன் ஏற்படுத்திக் கொள்ளும் சம்பந்தத்திலிருந்து வருகிறது. எந்தக் குழந்தையும் அல்ல, தன் சொந்தக் குழந்தையே ஒரு தாயை மகிழ்விக்கிறது. அதுபோல்தான் ஒவ்வொருவருக்கும், எல்லா பொருட்களின் விஷயத்திலும். இந்த அண்டத்தில் உள்ள ஒவ்வொரு விஷயத்திலும், ஒருவர் அத்தகைய ஓர் உறவை, ஒரு தெய்வீக சம்பந்தத்தை (ஈஸ்வர ப்ரேமையை) நிலைநாட்டிக் கொண்டால், சொல்லணா ஆனந்தத்தை அனுபவிக்க முடியும்! இதை, உணர்ந்தவர்களால் மட்டுமே புரிந்து கொள்ள முடியும்! (ப்ரேம வாஹினி,அத்தியாயம்20)