உலக சுகங்கள் மீதான தீவிர ஆசை மற்றும் அறியாமையின் மாயை ஆகியவற்றால் பாதிக்கப்பட்டு தாற்காலிகமான உலகப் பொருட்களின் பின்னால் மனம் தறிகெட்டு ஓடுகிறது. எனவே, அதைத் திரும்பத் திரும்ப உயர் லட்சியங்களை நோக்கித் திருப்ப வேண்டும். ஆரம்பத்தில் சற்று கடினமாக இருந்தாலும், பயிற்சியின் மூலம் மனதை தூய்மைப்படுத்தியவுடன், ‘ஓம்’ எனும் ப்ரணவத்தை நிரந்தரமாக அனுபவிப்பதில் அதை நிலைகொள்ளச் செய்ய முடியும். சமம், தமம், உபரதி, திதிக்ஷை, ஸ்ரத்தை, ஸமாதானம் - அதாவது மனதை அடக்குதல், புலனை அடக்குதல், புறப்பொருட்களை விலக்கி மனதை உள்முகமாகத் திருப்புதல், துன்பங்களைப் பொறுத்தல், ஆழ்ந்த நம்பிக்கையும் சிரத்தையும் கொண்டிருத்தல், மனதை சமநிலையில் வைத்திருத்தல் ஆகிய வழிமுறைகளின் மூலம் மனதைக் கட்டுப்படுத்த வேண்டும். உபநிஷதங்களைப் படிப்பது, பிரார்த்தனை, பஜனை செய்வது, சத்வ குணத்தை பின்பற்றுவது ஆகியவற்றால் மனதை நிரப்பி, பரப்ரம்மத்தின் மீதான தியானத்தில் ஈடுபடுத்த வேண்டும். பெரும்பாலும், தியானத்தில் முன்னேற்றம் காணும் அதே நேரத்தில், மனதில் புதிய ஆசைகளும் சங்கல்பங்களும் எழுகின்றன. ஆனால், அதற்காக ஒருவர் நம்பிக்கை இழக்கத் தேவையில்லை. ஒரு லட்சிய முனைப்புடன் காரியத்தில் இறங்கி, இடைவிடாத பயிற்சியில் ஈடுபடுவதன் மூலம், மனதை நிச்சயமாக உடைத்துவிட முடியும். (ஞான வாஹினி,அத்தியாயம்-6)