பிரஹலாதன் ஹிரண்யகசிபுவிடம், “தந்தையே! பிரம்மா உங்களுக்கு அருளிய வரங்களின் பலத்தால் சமுதாயத்திற்கு எதிரான குற்றங்களைச் செய்கிறீர்கள். உங்களுடைய அகந்தை உங்களை முற்றிலுமாக அழித்துவிடும். இறைவனை அடைவதற்கு அடக்க ஒடுக்கம் தேவை. ஒழுக்கம் அற்ற கல்வி, தியாக உணர்வற்ற ஆராதனை, முயற்சி இன்றி பெற்ற செல்வம், கொள்கைகள் இல்லாத அரசியல் - இத்தகைய பாவங்களே உலகில் உள்ள அனைத்து துன்பங்களுக்கும் மூலகாரணமாக இருக்கின்றன” என்றான். சமுதாயத்தில் உள்ள பாவங்கள் யாவை? நல்லொழுக்கம் அற்ற கல்வி என்பது ஒன்று. முயற்சி இன்றி பெறப்படும் செல்வம் மற்றொன்று. நாம் முயற்சி செய்தே ஆக வேண்டும்! முயற்சி எதுவும் செய்யாமல் நமக்கு செல்வம் எவ்வாறு கிட்டும்? அடுத்தது, தியாக உணர்வு அற்ற ஆராதனை. ஆம், நீங்கள் அனைவரும் ஆராதனை செய்கிறீர்கள். ஆனால் அது தியாகம் இல்லாத ஆராதனை. தியாகம் செய்வதால் மட்டுமே ஆராதனையில் ஆனந்தம் கிட்டும். கொள்கைகள் இல்லாத அரசியலும், மனித விழுமியங்கள் இல்லாத அறிவியலும் இன்று அதிகரித்து வருகின்றன. அறிவியலுக்கு கொள்கைகள் இருந்திருந்தால், வெடிகுண்டுகளும் அமைதியின்மையும் உருவாவதற்கு எப்படி வழி ஏற்பட்டிருக்க முடியும்? அறிவியலில் மனித விழுமியங்கள் என்பதே சூன்யமாகிவிட்டது. (அத்தியாயம் 8, கோடையருள் மழை 1995)