மனிதனுள் உள்ள ப்ரேமைதான், மிருகங்கள், பறவைகள் மற்றும் அனைத்து உயிரினங்களிலும் சமமாக உள்ளது. எனவே, ஒருவர் அனைத்து உயிரினங்களுக்கும் அதே அளவிற்கு மதிப்பளிக்க வேண்டும். உங்களுள் பொதிந்துள்ள ப்ரேமையை சக மனிதர்களுடனும், இயற்கையில் உள்ள அனைத்து உயிரினங்களுடனும் பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள். இதுவே உண்மையான ப்ரேம தத்துவம். இப்படிப்பட்ட தத்துவமே ஒருவரது வாழ்க்கையின் அடிப்படையாக இருக்க வேண்டும். மோட்சத்தைப் பற்றி மனிதர்கள் விசித்திரமான கருத்துக்கள் கொண்டுள்ளார்கள். மோட்சம் என்றால் ஏதோ பரமபதத்தை அடைவது, அங்கேயே நிரந்தரமாக இருப்பது என்று எண்ணுகிறார்கள். மோட்சம் என்பதன் பொருள் அதுவல்ல. பரிபூரணமான ப்ரேமையை சாதிப்பதே மோட்சமாகும். இத்தகைய பரிபூரண ப்ரேமையை சாதிப்பதற்கு நாம் முயற்சிக்க வேண்டும். அப்போதுதான் ஒருவர் உண்மையில் மோட்சத்தை அடைந்தவராவார். மோட்சம் என்ற பெயரில் சாதகர்கள் அநேகவிதமான ஆன்மிக சாதனைகளைச் செய்கிறார்கள். இத்தகைய சாதனைகளால் நமக்குக் கிடைப்பது தாற்காலிகமான சாந்தி மட்டுமே. பரிபூரண, பரிசுத்த ப்ரேம மார்க்கமே உண்மையில் உங்களை மோட்சத்திற்கு இட்டுச் சென்று நிரந்தர ஆனந்தத்தை அளிக்க முடியும். (தெய்வீக அருளுரை, மே 21, 2000)