தலைநகரின் எல்லைப்புறத்தைக் கூட எட்டிப்பார்த்திராத மக்கள், நகரின் மையத்தில் அரண்மனையில் வசிக்கும் சக்ரவர்த்தியின் தோற்றம் மற்றும் மஹிமையைப் பற்றி வாதாடத் துணிகிறார்கள்! இதுதான் இன்றைய கல்வித்திறத்தின் பரிதாபமான நிலை. ஒருமுறை பர்த்வான் மகாராஜா, சிவன் மற்றும் விஷ்ணுவின் பெருமைகளை ஆராய்ந்து அறிவதற்கான மாநாட்டை நடத்தினார். சிவனும், சிவ பஞ்சாட்சரமான ‘ஓம் நமசிவாய’ என்ற ஐந்தெழுத்து மந்திரமும் தான் போற்றத்தக்கது என்று சில பண்டிதர்களும், அவர்களுக்குப் போட்டியாக, விஷ்ணுவும், விஷ்ணுவின் அஷ்டாட்சரமான ‘ஓம் நமோநாராயணாய’ என்ற எட்டெழுத்து மந்திரமும் தான் போற்றத்தக்கது என்று சில பண்டிதர்களும் வாதாடினர். இந்த வாதங்களுக்குப் பிறகு மகாராஜா, பேரறிஞரும் சாதகருமான தனது ராஜகுருவை இவ்விஷயத்தில் தீர்ப்பளிக்குமாறு அழைத்தார். அதற்கு ராஜகுரு, “எந்தப் பண்டிதரும் சிவனையோ, விஷ்ணுவையோ பார்த்ததில்லை, ஆனால் அவர்களைப் பற்றி வாதிப்பதற்கோ அனைவரும் தயாராக இருந்தனர். சிவன் – விஷ்ணு, இவ்விருவரில் ஒருவரையாவது யாராவது பார்த்திருப்பார்களேயானால், தான் பார்த்ததைப் பற்றி மட்டுமல்லாமல், தான் பார்க்காததைப் பற்றியும் பேசாமல் மெளனமாக இருந்திருப்பார்கள்" என்று தீர்ப்பளித்தார். அந்தத் தீர்ப்பு எல்லா வாதங்களுக்கும் ஒரு முற்றுப்புள்ளி வைத்தது; மேலும் ஒவ்வொருவரும் தங்கள் அனுபவமின்மையை எண்ணி வெட்கித் தலைகுனிந்து வீடு திரும்பினர்! (தெய்வீக அருளுரை, ஜனவரி 30, 1965)