மனம் எதைப் பார்த்தாலும் அவையனைத்தையும் வேண்டுமெனக் கேட்கும். ஒவ்வொன்றுக்கும் ஆசைப்படுவதே அதன் வேலை; எனவே அது எப்போதும் குழம்பியும் அமைதியற்றும் இருக்கிறது. ஆனால், இடையறாத பயிற்சியின் மூலம் இதனை ‘ஓம்’ எனும் ப்ரணவ மந்திரத்துடன் லயிக்கச் செய்ய முடியும். மனம் இயற்கையாகவே ஒலியின்பால் ஈர்க்கப்படுகிறது; எனவே அதை ஒரு பாம்புடன் ஒப்பிடலாம். பாம்பிற்கு இரண்டு ஒழுங்கற்ற குணங்கள் உள்ளன: ஒன்று, வளைந்து நெளிந்து செல்லும் தன்மை; மற்றொன்று, தனது வழியில் வரும் அனைத்தையும் கொத்தும் குணம். இவையிரண்டும் மனிதர்களிடம் கூட மிகத்தெளிவாகக் காணப்படுகிறது மனிதர்களும் அவற்றைப் போன்றே தங்கள் பார்வையில் தென்படும் அனைத்தையும் சொந்தமாக்கிக் கொள்ள விழைகிறார்கள்; மேலும் அவர்கள் நேர்வழியிலும் செல்வதில்லை. ஆனால் பாம்பிடம் மெச்சத்தக்க ஒரு சுபாவம் உள்ளது. அது எவ்வளவு விஷமுள்ளதாகவும் கொடியதாகவும் இருந்தாலும் கூட, மகுடி வாசித்தால் அது ஆனந்தமாக படம் எடுத்து ஆடி, மெய்மறந்த நிலையில் அந்த ஸ்வரத்தில் லயித்துவிடும். அதைப் போலவே, மனிதர்களும், பயிற்சியின் மூலம் ப்ரணவ ஆனந்தத்தில் ஆழ்ந்துவிட முடியும். ‘சப்த உபாசனை’, "வேதங்களின் ஓம்" என விளங்கும் மிக உயர்ந்த ஆத்மாவை அடைவதற்கான ஒரு பிரதான வழியாக உள்ளது. (கீதா வாஹினி,அத்தியாயம்-12)