தர்மம், மோக்ஷம் ஆகியவற்றின் வரையறைகளுக்கு உட்படாமல், அர்த்தம், காமம் - அதாவது செல்வத்தையும் ஆசைகளையும் நாடுவோருக்கு அழிவுதான் காத்திருக்கும் என்பதற்கு கௌரவர்கள் முன்னுதாரணமாகத் திகழ்கின்றனர். கௌரவர்கள் அதிகார போதையில் ஆழ்ந்து, பேராசையாலும் தற்பெருமையாலும் பீடிக்கப்பட்டு, தீராத ஆசை கொண்டவர்களாக இருந்தனர். இதனால் சொல்லொணாத் துயரத்திற்கு ஆளாகி, முடிவில் அழிந்து போயினர். இராமாயணத்தில் இராவணன், ‘அர்த்தம்’ எனும் செல்வத்தைக் குவிப்பதற்குக் கடுமையாக முயன்றதாலும், காமத்திற்கு அடிமையானதாலும் வீழ்ச்சியடைந்தான். அவனுடைய ‘பத்து தலைகள்’, நான்கு வேதங்களையும் ஆறு சாஸ்திரங்களையும் கற்றுத் தேர்ந்தவன் என்பதைக் குறிக்கிறது; ஆனால் அவற்றையெல்லாம் கற்றுத் தேர்ந்து என்ன பயன்? இலங்கையில் வேத கோஷங்கள் முழங்குவதாகவும், காற்றில் யாகப் புகை அடர்ந்திருப்பதாகவும் ஆஞ்சநேயர் தெரிவித்தார். ஆனால், அத்தனை வழிபாட்டுச் சடங்குகள் நடைபெற்றாலும், அரக்கர்கள் கொடியவர்களாகவே இருந்தனர். வழிபாட்டுச் சடங்குகள் ஒருவரை தர்மநெறியை அனுசரிப்பவராக மாற்ற வேண்டும்; இல்லையெனில் அவை பயனற்ற வெற்றுச் சடங்குகளே. இராவணன், ‘புருஷ’னை விடுத்து ‘ப்ரக்ருதி’யை, அதாவது படைத்தவனாகிய ராமனை விடுத்து படைப்பாகிய சீதையை அடைய விழைந்தான்! எனவேதான் அவனுடைய வாழ்க்கை வீணாகிப் போய்விட்டது! (தெய்வீக அருளுரை, ஆகஸ்ட் 15, 1964)