மக்கள் தங்களுக்குள் பலவிதமான சுயநல பழக்கவழக்கங்களையும் மனப்பான்மைகளையும் உருவாக்கி வளர்த்துக் கொண்டு, அதன் மூலம் தங்களுக்குத் தாங்களே பெரும் அதிருப்தியை ஏற்படுத்திக் கொள்கிறார்கள். இவை அனைத்திற்குமான உந்துதல் அதிகார வளாகம், ஆதிக்க அதிகாரங்களை குவிக்கும் பேராசை; ஒருபோதும் நித்தியமான மற்றும் முழுமையானதாக இருக்க முடியாத விஷயங்களின் மீதான பேராசை மூலமாக வருகிறது. தெவிட்டும் அளவிற்கு அவற்றை அடைவது எவராலும் இயலாது. "சர்வவல்லமை", சர்வேஸ்வரனுக்கு மட்டுமே உரியது. கலைகளில் தேர்ந்தவராக, எல்லா செல்வங்களுக்கும் சொந்தக்காரனாக, அறிவுக்கு உடைமையாளராக, அல்லது அனைத்து வேதங்களின் களஞ்சியமாகவோ ஆவதில் ஒருவர் பெருமகிழ்ச்சியடையலாம், ஆனால் இவை அனைத்தையும் அவர்கள் யாரிடமிருந்து பெற்றார்கள்? ஒருவர் தங்கள் சொந்த முயற்சி மற்றும் உழைப்பின் மூலம் இதையெல்லாம் சம்பாதித்ததாகக் கூட கூறலாம். ஆனால் இதை நிச்சயமாக யாரோ அவர்களுக்கு ஏதாவது ஒரு வடிவத்தில் கொடுத்தார்கள். இதை யாரும் மறுத்துக் கூற இயலாது. அனைத்து அதிகாரம் மற்றும் சக்தியையும் அருளும் ஆதார மூலம் சர்வேஸ்வரனே. அந்த சர்வ வல்லமையைப் புறக்கணித்து, தான் பெற்ற அற்பசொற்ப சக்தியை தனக்கே சொந்தமானது என்றெண்ணி தன்னைத்தானே ஏமாற்றிக் கொள்வதே உண்மையில் சுயநலம், இறுமாப்பு மற்றும் செருக்கு (அஹங்காரம்) ஆகும். சக்தியின் உண்மையான வாகனமாக இருப்பவரின் அடையாளம் சத்யம், தயை, ப்ரேமை, பொறுமை, சகிப்புத்தன்மை, நன்றியுணர்வு ஆகிய சிறப்பியல்புகளே. இவை எங்கெல்லாம் வசிக்கின்றனவோ அங்கெல்லாம் அஹங்காரம் பிழைத்திருக்க இயலாது! (ப்ரேம வாஹினி, அத்தியாயம்-15)