உங்களிடம் அகந்தையின் சுவடு இருக்கும்வரை உங்களால் இறைவனைத் தெளிவாகக் காண முடியாது. அந்த அகந்தையெனும் திரையைத்தான் தியாகராஜர் தன்னுடைய மனதிலிருந்து நீக்கும்படி திருவேங்கடவனை வேண்டிக் கொண்டார். ‘எல்லாம் இறைவனே, நான் அல்ல’, ‘இயக்குபவன் அவனே, நான் வெறும் கருவியே’ என இடையறாது நீங்கள் உங்களுக்கு சொல்லிக் கொண்டீர்களானால், அகந்தை அழிக்கப்பட்டுவிடும். இறைவனுடைய திருநாமத்தை எப்போதும் நாவில் கொண்டிருங்கள்; அழகானதை அல்லது பிரம்மாண்டமானதைக் காணும்போதோ கேட்கும்போதோ அவனுடைய மகிமையை ஆழ்ந்து நினையுங்கள்; ஒவ்வொருவரிடமும் அந்த இறைவனே அந்த ரூபத்தில் நடமாடுவதைக் காணுங்கள். பிறரிடம் உள்ள தீயவற்றைப் பேசாதீர்கள்; அவர்களிடம் உள்ள நல்லவற்றை மட்டுமே நோக்குங்கள். பிறருக்கு உதவவும், ஆறுதல் கூறவும், அவர்களை ஆன்மிகப் பாதையில் ஊக்குவிக்கவும் கிடைக்கும் ஒவ்வொரு வாய்ப்பையும் எதிர்நோக்கி இருங்கள். பணிவுடன் இருங்கள், உங்களுடைய பணம், பதவி, அதிகாரம், கல்வி அல்லது சாதி ஆகியவற்றைப் பற்றி பெருமை கொள்ளாதீர்கள். உங்களுடைய உடைமைகள், மனத்திறன்கள் மற்றும் அறிவாற்றல்கள் அனைத்தையும் இறைவனுடைய சேவைக்கும், இறைவனின் பன்முக வெளிப்பாடுகளான உயிரினங்களின் சேவைக்கும் அர்ப்பணித்து விடுங்கள். (தெய்வீக அருளுரை, ஆகஸ்ட் 13, 1964)