ராதையும் அவளுடைய கிருஷ்ண பக்தியும் பற்றி ஓர் கதை உள்ளது. பிருந்தாவனத்தில் கிருஷ்ணரைத் தூற்றுவதில் களிப்படையும் சில பெரியவர்கள், ராதையின் நற்பண்பைப் சோதிப்பதற்கு, நூறு ஓட்டைகள் கொண்ட ஒரு மண்பானையை அவளிடம் கொடுத்து யமுனையிலிருந்து அவள் வீட்டிற்குத் தண்ணீர் கொண்டுவரச் சொன்னார்கள்! கிருஷ்ண உணர்வால் நிறைந்திருந்த அவள், பானையின் நிலையை அறிந்திருக்கவில்லை. வழக்கம் போல் ஒவ்வொரு சுவாசத்தின் போதும் கிருஷ்ண திருநாமத்தை உச்சரித்துக்கொண்டே பானையை நதி நீரில் அமிழ்த்தினாள். ஒவ்வொரு கிருஷ்ண நாம உச்சரிப்புக்கும் ஒவ்வொரு ஓட்டையாக அடைபட்டுக்கொண்டே வந்து, இறுதியில் பானை நீரால் முழுமையாக நிறைந்துவிட்டது. அவளுடைய பக்தி அப்படிப்பட்டதாகும். இறைநம்பிக்கை ஜடப்பொருட்களைக் கூட இயங்கச் செய்ய வல்லது. ஆன்மாவைப் பண்படுத்தி, அதையே கருவியாகக் கொண்டு இறைவனை அடையும் ராஜபாட்டையை நம் முன்னோர்கள் வகுத்தளித்துள்ளனர். அப்படியிருக்க, முட்புதர்களிலும், சேறும் சகதியுமான குறுக்குப் பாதைகளிலும் ஏன் அலைந்து திரிய வேண்டும்? (தெய்வீக அருளுரை, ஏப்ரல் 16, 1964)