மனித வாழ்க்கையின் நான்கு புருஷார்த்தங்கள் - அதாவது தர்மம், அர்த்தம், காமம், மோட்சம் ஆகிய குறிக்கோள்களுள் உள்ள ‘காமம்’ எனும் சொல் பொதுவாக உலக ஆசைகள் மற்றும் புலனின்பங்களுடன் தொடர்புடையதாகக் கருதப்படுகிறது. ஆனால், அது ஒரு புருஷார்த்தமாக, அதாவது வாழ்க்கையின் நோக்கங்களில் ஒன்றாகக் கருதப்படும்போது, அது கடவுளுக்கான ஏக்கத்துடன் தொடர்புடையது, உலக ஆசைகளுடன் அல்ல. ‘மோட்சம்’ என்ற சொல் பொதுவாக ஒருவர் இறைவனை அல்லது சொர்க்கத்தை அடையும் மார்க்கத்தைக் குறிப்பிடுவதாகக் கருதப்படுகிறது. ஆனால் ஒருவரது புண்ணிய செயல்களால் ஈட்டிய காலத்திற்கு மட்டுமே ஒருவர் சொர்க்கத்தில் இருக்க முடியும்; அந்தக் காலம் முடிந்தவுடன் மீண்டும் பிறந்தாக வேண்டும். ஆனால் மோட்சம் என்பது உண்மையில் எதற்கும் குறைவற்ற, பிறப்பு-இறப்பு அற்ற நிலையைக் குறிக்கிறது. இது நாம ரூபமற்ற நிலை. இது அடைய வேண்டிய ஒரு குறிப்பிட்ட இடமல்ல. இது தெய்வத்துடன் ஐக்கியம் அடைவதைக் குறிப்பதாகும். நான்கு புருஷார்த்தங்களுள் எது நிலையானது, எது நிலையற்றது என்பதைத் தீர்மானித்து, நித்தியமான மாதவனை நாடுவதே ஒவ்வொரு மனிதனுக்கும் முதல் பணியாக இருக்க வேண்டும். இரண்டாவது குறிக்கோள், உண்மையான செல்வமான மெய்ஞானத்தைப் பெறுவது. மூன்றாவது, இறைநம்பிக்கையை வளர்த்துக் கொள்வதும், மெய்யுணர்வு பெற இறைவனை அடைய ஏங்குவதும் ஆகும். நான்காவது, அசலமாய் எவ்வித மாற்றமுன்றி இருக்கும் மெய்யுணர்வு மோக்ஷ நிலை ஆகும். (தெய்வீக அருளுரை, ஜனவரி 14, 1985)