ஒரு மரத்திலுள்ள பழத்தை ருசித்து மகிழ விரும்பும் ஒருவன் அதன் பூக்களை மட்டும் போஷித்தால் போதாது; வேர்கள், அடிமரம், கிளைகள், இலைகள், பூக்கள் ஆகிய எல்லாவற்றையும் அவன் போஷிக்க வேண்டும். அதே போல, ஞானம் எனும் பழத்தை நாடும் ஒருவன், தேகம், புலன்கள், உணர்வுகள் ஆகியவற்றையும் சரியான முறையில் போஷிக்க வேண்டும். இதற்காகத்தான் நவவித பக்தி மார்க்கங்கள் சாதகர்களுக்கு அறிவுறுத்தப்பட்டுள்ளன. பந்தத்திற்கும் மோக்ஷத்திற்கும் மனமே மூலகாரணம் என்று கூறப்படுகிறது. இதயம் ஒரு பூட்டைப் போன்றது, மனமே அதன் சாவியாகும். சாவியை இறைவனை நோக்கித் திருப்பினால் பற்றின்மை உண்டாகிறது. அதையே உலகை நோக்கித் திருப்பினால் பற்றுதல் ஏற்படுகிறது. இவ்வாறு மனமே பந்தத்திற்கோ அல்லது மோக்ஷத்திற்கோ காரணமாகிறது. எனவே, மனதை பவித்திரமான, பரிசுத்தமானவற்றை நோக்கி வழிநடத்த வேண்டும். பின்னர் நீங்கள் ஒரு சுதந்திரமான, சந்தோஷமான, ஆனந்தமான வாழ்க்கையை நடத்துவீர்கள். இத்தகைய மனப்பாங்கைக் கொண்ட மனிதன் என்றும் ஆனந்த நிலையில் இருப்பான். ஆனந்தமே அவனுடைய திருவுருவமாக ஆகிவிடும். (தெய்வீக அருளுரை, நவம்பர் 23, 1989)