வித்யா எனும் ஆன்மிகக் கல்வி ஒருவரை தன் அகந்தையை வேள்வித் தீயில் இட்டு எரித்து, அங்கு பிரபஞ்சமயமான ப்ரேமையை பேணுவதற்கு உந்துகிறது; இதுவே ஆன்மிக வெற்றி எனும் மாளிகைக்கான அஸ்திவாரமாகும். எல்லையற்ற ப்ரேமை, மனதை பரிசுத்தப்படுத்தி புனிதமாக்குகிறது. சிந்தனைகள் இறைவனை மையமாகக் கொண்டிருக்கட்டும், உணர்வுகளும், உணர்ச்சிகளும் புனிதமானவையாக இருக்கட்டும், செயல்கள் தன்னலமற்ற சேவையின் வெளிப்பாடாக இருக்கட்டும். இவ்வாறு மனம், இதயம் மற்றும் கரங்கள் நல்லவற்றால் நிறைந்திருக்கட்டும். ஆன்மிகக் கல்வி இந்தப் புடம் போடும் பணியை ஏற்க வேண்டும். முதலில், இந்த சேவை உணர்வின் ரகசியத்தை மனதில் அது பதிய வைக்க வேண்டும். மற்றவருக்கு ஆற்றும் சேவை எல்லாவிதத்திலும் முழுமையான ஆனந்தத்தை அளிக்க வேண்டும். சேவை என்ற பெயரில் எந்தத் தீங்கும், வேதனையும் துக்கமும், மற்றவருக்கு ஏற்படுத்தக் கூடாது என்பதை ஆன்மிகக் கல்வி வலியுறுத்த வேண்டும். சேவை ஆற்றும்போது தன்னுடைய சொந்த திருப்திக்காகவே செய்யப்படுகிறது என்ற உணர்வால் அதை களங்கப்படுத்தக் கூடாது. சேவை என்பது வாழ்வின் ஓர் இன்றியமையாத அங்கமாகக் கருதி செய்யப்பட வேண்டும். வித்யா எனும் ஆன்மிகக் கல்வியின் உண்மையான அடிப்படை இதுதான். (வித்யா வாஹினி, அத்தியாயம்-8)