அனைத்து உடல் மற்றும் மனரீதியான வியாதி மற்றும் தளர்ச்சியின் மூலாதாரங்களை வெல்வதற்கு ஓர் சிறந்த வழி ஒருவர் தனது மெய்யுணர்வைப் பெறுவதாகும். அது, அன்பையும் அருள் ஒளியையும் ஒருவருள் பொங்கி எழச்செய்யும்; ஏனெனில், தான் ஆத்மா என்று ஒருவர் உணரும்போது அதே ஆத்மா அனைவரிடமும் இருப்பதை உணர்ந்து, அனைவருடைய சுக துக்கங்களை பகிர்ந்து கொண்டு, அனைவருடைய உயர்விலும் தாழ்விலும் பங்குகொள்கிறார். மனிதகுலம் அனைத்திற்கும் சந்தோஷமும் வளமையும் கிடைக்கவேண்டுமென ஒருவர் ஏங்கும்போது, அதற்கான பாதையும், அதை நோக்கி அனைவரையும் இட்டுச் செல்வதற்கான அறிவும் வலிமையும் ஒருவருக்குக் கிடைத்து விடுகிறது. இந்த மனிதர் ஒவ்வொருவரிலும் தனது இறைவனைக் காண்கிறார். அவருடைய ஒவ்வொரு செயலும், ஓர் இறையார்ப்பணம் போல பரிசுத்தமாக, ஆத்மார்த்தமாக, புனிதமானதாக இருக்கும். ஆரோக்கியம் மருந்துகளால் கிடைப்பதில்லை. இனிய வார்த்தைகள், இனிய நடத்தை, இனிய பார்வை மற்றும் சிந்தனைகள் ஆகியவையே அத்தியாவசியமானவை. ஒருவர் தீய சிந்தனைகள் மற்றும் தீய உணர்வுகளின் வியாதியால் பாதிக்கப்பட்டு இருந்தால், சக்தி வாய்ந்த, விலைமதிப்புமிக்க மருந்துகளால் மட்டும் என்ன செய்ய முடியும்? மாறாக, சீலமான வாழ்க்கை, பயனுள்ள சிந்தனைகள், உயர்ந்த இலட்சியங்கள் மற்றும் தார்மீகமான நடத்தை ஆகியவை ஆரோக்கியத்தை அளிப்பதோடு மட்டுமல்லாமல், அதைவிட விலைமதிப்பற்ற ஆத்மானந்தத்தை அளிக்கும்! (தெய்வீக அருளுரை, நவம்பர் 20, 1982)