உங்கள் ஒவ்வொருவருடைய கதையும் இதுதான். இவ்வுலகமே நீங்கள் சுற்றித் திரியும் காடாகும். அங்கு பயம் எனும் சிங்கம் உங்களைத் துரத்தி, உலக செயல்பாடுகளான சம்சாரம் எனும் மரத்தில் உங்களை ஏறச் செய்துவிடுகிறது. இந்த சம்சாரம் எனும் மரத்தின் மீதோ கவலை எனும் கரடி உங்களை பயமுறுத்தி, உங்களைப் பின்தொடர்கிறது; எனவே, பயத்தால் அதனிடமிருந்து நீங்கள் தப்பிக்க முயலும்போது பற்றுதல்கள், பந்தப்படுத்தும் செயல்கள் எனும் பாழும் கிணற்றில் தவறி விழுகிறீர்கள். அவ்வாறு விழும்போது கைக்கு எட்டிய நம்பிக்கை - விரக்தி எனும் இரண்டு மர விழுதுகளைப் பிடித்துக்கொள்கிறீர்கள். அந்த விழுதுகளை இரவு பகல் எனும் இரண்டு எலிகள் மாறி மாறி அரித்து உங்கள் ஆயுட்காலத்தை குறைத்துக்கொண்டிருக்கின்றன. இதற்கிடையில், மேலே உள்ள மரக்கிளையில் உள்ள தேன்கூட்டிலிருந்து சொட்டும் நான், எனது எனும் தேன் துளிகளைச் சுவைத்து மகிழ நீங்கள் முயற்சிக்கிறீர்கள். இறுதியில் அந்தத் துளிகள் அற்பமானவை, கைக்கு எட்டாதவை என்பதை உணர்ந்து, அனைத்தையும் துறந்துவிட வேண்டுமென்ற ஆற்றாமையால் குருவை கூக்குரலிட்டு அழைக்கிறீர்கள்; குரு உங்களுக்குள் இருந்தோ அல்லது அருகிலிருந்தோ தோன்றி, உங்களை பயத்திலிருந்தும் கவலையிலிருந்தும் காப்பாற்றுகிறார். நீங்கள் முழு மனதுடன் கூப்பிடும்போது நிச்சயமாக உதவி கிடைக்கும்! கீழான ஆசைகள் அனைத்தையும் விடுத்து இதயம் நெகிழ்ந்து அழையுங்கள். (தெய்வீக அருளுரை, நவம்பர் 24, 1965)