இறைவனை அறியாத மனம், காற்று பலமாக வீசும்போது மேலே பறந்து, குறையும்போது கீழே விழும் காய்ந்த சருகு போன்றதாகும். ஆனால் இறையுணர்வில் நிலைகொண்டிருக்கும் மனம், பாறையைப் போன்று சந்தேகத்தால் பாதிக்கப்படாமல், உறுதியாக, பாதுகாப்பாக இருக்கும். வழிபாட்டிற்கும், தியானத்திற்கும் இணங்கத்தக்கவனாக இறைவன் இருப்பதால், அவன் ஹிரண்யகர்ப்பன் எனப்படுகிறான்; அதாவது தங்கக்கருவறை, படைப்பின் தோற்றுவாய், எங்கும் நீக்கமற நிறைந்த பரம்பொருள் வெளிப்பட்டு பன்மடங்காக வேண்டும் என்று சங்கல்பித்த தத்துவம் என்பதாகும். தங்கம் என்று குறிப்பிடப்படுவது மிகவும் பொருத்தமானதே; ஏனெனில் தங்கம் என்பது, அணிந்துகொள்பவர்களின் தேவைகள், கற்பனைகள், ரசனைகள் மற்றும் நாகரீகத்திற்கு ஏற்றவாறு பலதரப்பட்ட கண்கவர் அணிகலன்களாக கைவினைஞர்களால் வடிவமைக்கத்தக்க உலோகமாகும். அதைப்போன்றே, இறைவனும் கூட மனிதனின் கற்பனை, விருப்பம், அறிவு ஆகியவற்றுக்கு ஏற்ப பிரம்மாண்டமான அல்லது கோரமான, பயங்கரமான அல்லது வசீகரமான பல்வேறு ரூபங்களில் வடிவமைக்கப்படுகிறான். மனிதன் இந்த வடிவங்களை ஸ்தாபித்து, அவற்றின் முன் தன்னுடைய அச்சங்கள், கற்பனைகள், ஆசைகள், கலக்கங்கள் மற்றும் கனவுகளைக் கொட்டித் தீர்க்கிறான். அந்தந்த தருணத்திற்கு ஏற்ப மனிதன் அவற்றை நாயகனாக, நண்பனாக, அரசனாக, ஆசானாக ஏற்றுக்கொள்கிறான். ஆனால், மனிதன் இறைவனுடன் இப்படி என்ன செய்தாலும், இறைவன் அதனால் பாதிக்கப்படுவதில்லை. எல்லா ஆபரணங்களிலும் உறைகின்ற தங்கத்தைப் போன்றவனே இறைவன் ஆவான். (தெய்வீக அருளுரை, அக்டோபர் 21, 19)