ஒரு கைதியை ஒரு இடத்திலிருந்து மற்றொரு இடத்திற்கு அழைத்துச் செல்லும்போது, அவனுடன் இரண்டு காவலர்கள் வருகிறார்கள் அல்லவா? இந்த பிறவி எனும் சிறையில் கைதியாக உள்ள மனிதனும் ஒரு இடத்திலிருந்து மற்றொரு இடத்திற்குச் செல்லும்போது, அவனுடன் அகங்காரமும், மமகாரம் எனும் பற்றுதலும் சேர்ந்து வருகின்றன. இவ்விரண்டும் இல்லாமல் நீங்கள் நடமாடும்போது நீங்கள் விடுதலையாகிவிட்டீர்கள், சிறையிலிருந்து விடுவிக்கப்பட்டுவிட்டீர்கள் என்பதை உறுதியாக நம்பலாம். இப்போது நான் சிறை மற்றும் சிறை வாழ்க்கையைப் பற்றி குறிப்பிட்டேன். அதைப் பற்றி நான் இன்னும் உங்களுக்குச் சொல்கிறேன்! நீங்கள் அனைவரும் இந்த சிறையில் உள்ள தண்டனை பெற்ற கைதிகளே. நீங்கள் சிறையில் வேலை செய்யும்போது வெகுமதியை எதிர்பார்த்து எந்தப் பயனும் இல்லை; உங்களுக்கு ஆணையிடப்பட்டதால் நீங்கள் வேலை செய்கிறீர்கள்; மேலும் நீங்கள் நன்றாகவும் வேலை செய்தாக வேண்டும். வெகுமதிகள் நியாயமான முறையில் விநியோகிக்கப்படவில்லை என்று வாதிடவோ, ஒதுக்கப்பட்ட பணிகளைச் செய்யாமல் இருக்கவோ உங்களுக்கு உரிமை இல்லை! அப்படிச் செய்தால் உங்களுடைய தண்டனை நீட்டிக்கப்படும் அல்லது வேறு சிறைக்கு மாற்றப்படுவீர்கள். மாறாக, நீங்கள் தண்டனையை அமைதியாக ஏற்றுக்கொண்டு, சந்தடியோ, முணுமுணுப்போ இல்லாமல் உங்கள் வேலையைச் செய்தால், உங்கள் தண்டனைக் காலம் குறைக்கப்பட்டு, தொல்லையில்லாத மகிழ்ச்சியான வாழ்க்கையை உறுதிப்படுத்தும் விடுதலைச் சான்றிதழுடன் நீங்கள் வெளியே அனுப்பப்படுவீர்கள்! (தெய்வீக அருளுரை, பிப்ரவரி 20, 1964)