ஆகர்ஷணம் என்ற பதத்தில் இருப்பது போல், ‘கிருஷ்’ என்றால், ஈர்ப்பது, தன்பால் இழுப்பது என்று பொருள். கிருஷ்ணர், புலன் ஆசைகளிலிருந்து மனதை விலக்கி ஈர்த்துக் கொள்கிறார்; அந்த ஈர்ப்பு செயல்படும் விதம் அப்படிப்பட்டதே. அவர் மனதை தன்பால் ஈர்த்துக் கொள்கிறார், அதனால், தரமற்றவை, மலிவானவையாக உள்ள அனைத்திலிருந்தும் மக்கள் விலக்கப்படுகின்றனர். சாந்தி, சந்தோஷம், ஞானம் ஆகியவற்றுக்கான மனிதனின் தீராத தாகத்தை அவர் தணிக்கிறார். ஆகவேதான் அவர் ‘மேகஷ்யாமா’ - கார்மேகம் போன்ற நீலவண்ணம் கொண்டவர் என்று அழைக்கப்படுகிறார். மழைமேகத்தைக் காண்பது புத்துணர்வூட்டக்கூடிய அனுபவம் அல்லவா! அவர் தாமரைக்கண்கள், தாமரை போன்ற உள்ளங்கைகள், தாமரைப்பாதங்கள் உடையவர்; இந்தத் தாமரையானது, குளிர்ந்த, அமைதியான, தெளிந்த நீரைக்கொண்ட ஆழ்ந்த ஏரிகளையும், தாகம் தணிக்கும் குடிநீரையும் நினைவூட்டுகிறது. ‘கிருஷ்ண-த்ரிஷ்ண’ அதாவது கிருஷ்ணருக்கான தாகம் தணிக்கப்படும்போது உயர்ந்த பேரானந்தம் கிட்டுகிறது; இனி, நிறை, குறை, தேவை போன்றவை எதற்கும் இடமில்லை. கிருஷ்ண நாமம் மற்றும் கிருஷ்ண பாவம் ஆகியவற்றின் இனிமையைச் சுவைத்தவுடன், தாகத்தை மட்டுமே தணிக்கும் தரமற்ற பானங்களைக் அருந்த வேண்டும் எனும் உந்துதல் மறைந்து விடும். (ஸ்ரீ சத்ய சாயி அருளமுதம், தொகுதி-6, அத்தியாயம்-24)