100s of 'Thought for the Day' nectars of beloved Bhagawan Sri Sathya Sai Baba - translated from English to Tamil by an ardent devotee - typed using Azhagi

azhagi.com/baba - 100s of 'Thought for the Day' nectars of beloved Bhagawan Sri Sathya Sai Baba - translated from English to Tamil by an ardent devotee - typed using Azhagi

Date: Wednesday, 27 Jul 2022 (As it appears in 'Prasanthi Nilayam')

Man is endowed with the capacity to separate himself from his body, his senses, his mind and intelligence. He feels and says, “My eyes, my ears, my feet, my hands, my mind, my reason, etc”. He knows, deep down in his consciousness, that he is apart from all these; that he is their user, owner and master. No animal feels itself different from the body; for them, they are the body. They do not know that they are occupants of the physical frames. Man can, by a simple exercise in silent reasoning, discover that the physical frame is unreal and temporary. Once free from undue attachment to the body and its accessories, he is liberated also from the pulls of joy-grief, good-bad, pleasure-pain, etc. Then man discovers that the world is one kin, in God; that all is Joy, Love, and Bliss. He realises that he himself is all this apparent world, that all the multifarious manifestations are the fantasies of the Divine Will, which is his own reality. This expansion of one's individuality to cover the ends of the Universe is the highest leap of man. (Divine Discourse, Dec 18, 1966)

You can experience Divine bliss only in absolute silence. That is why it is said, “Silence is golden”. - Baba

மனிதன் தன் உடல், புலன்கள், மனம் மற்றும் புத்தி ஆகியவற்றிலிருந்து தன்னைப் பிரித்துக் காணும் திறன் படைத்தவன். அவன் உணர்வுபூர்வமாக “என் கண்கள், என் காதுகள், என் கால்கள், என் கைகள், என் மனம், என் புத்தி” என்றெல்லாம் கூறுகிறான். அவனுடைய ஆழ்மனதில், இவற்றில் இருந்தெல்லாம் தான் வேறுபட்டவன் என்பதையும், தான் இவற்றை பயன்படுத்துபவன், இவற்றின் சொந்தக்காரன் எஜமானன் என்பதையும் அவன் அறிவான். எந்த மிருகமும் தன்னை உடலிலிருந்து வேறுபட்டது என்று உணருவதில்லை; அவற்றிற்கு, அவை உடல் மட்டுமே. தத்தம் உடல்களில் வசிப்பவையே அவை என்பது அவற்றிற்கு தெரியாது. எளிய அமைதியான ஆத்ம விசாரத்தின் மூலம் பௌதிக உடல் உண்மையற்றது, நிலையற்றது என்பதை மனிதன் கண்டுணர முடியும். உடல் மற்றும் அதன் கூறுகள் மீதான தேவையற்ற பற்றுதலிலிருந்து விடுபட்டவுடன், சுகம்-துக்கம், நல்லது-கெட்டது, இன்பம்-துன்பம், ஆகியவற்றிலிருந்தும் அவன் விடுவிக்கப்படுகிறான். பின்னர், இவ்வுலகம் இறைவனில் ஒரு குடும்பம் என்பதையும், அனைத்தும் மகிழ்ச்சி, ப்ரேமை, ஆனந்தம் என்பதையும் மனிதன் அறிந்து கொள்கிறான். மேலும் இந்த புறஉலகமனைத்தும் அவனே, பலவிதமான படைப்புகள் அனைத்தும் தனது மெய்நிலையான தெய்வீக ஸங்கல்பத்தின் கற்பனைகளே என்பதையும் அவன் உணர்கிறான். இவ்வாறு பிரபஞ்சத்தின் எல்லை வரை ஒருவரின் தனித்துவம் விசாலமடைவது மனிதனின் மிக உயர்ந்த சாதனையாகும். (தெய்வீக அருளுரை, டிசம்பர் 18, 1966)

ஆழ்ந்த மௌனத்தில் மட்டுமே நீங்கள் தெய்வீகப் பேரின்பத்தை அனுபவிக்க முடியும். அதனால்தான் “மௌனம் பொன்னானது” என்று கூறப்படுகிறது. - பாபா