ராமனும் ராவணனும் 36 கலைகளில் சமமான திறமை பெற்றவர்கள். ஆனால் ராமாயணத்தை இயற்றிய வால்மீகி மஹரிஷி, ராவணனை மூடனாகவும், ராமனை உத்தமனாகவும் சித்தரித்துள்ளார்; ஏனெனில் ராவணன் தன் அறிவை தவறாகப் பயன்படுத்தினான், ஆனால் ராமனோ தன் அறிவை சரியாகப் பயன்படுத்தினான். அதனால்தான் வால்மீகி, ராமனை நல்லொழுக்கமுள்ளவன், உத்தமன் என்று வர்ணித்தார். தனது காமத்தை அடக்க முடியாததால், தன் மகன்கள் மற்றும் சகோதரர்களின் மரணத்திற்கு ராவணன் மூலகாரணமானான். இன்று, பலர் தகுதியற்றவர்களாக இருந்தாலும் கூட, அரசியலில் அதிகாரமிக்க பதவிகளை வகிக்க விரும்புகிறார்கள். ஆனால், மூத்த மகனாகவும், அரசனாவதற்கு எல்லா தகுதியும் இருந்தபோதும் கூட ராமன் ராஜ்யத்தையே துறந்தான். அவன் இப்படிப்பட்ட மகத்தான தியாகத்தைப் புரிந்து, தன் தந்தையின் வாக்கைக் காப்பாற்றுவதற்காக கானகம் சென்றான். "செல்வம், சந்ததியினர், நற்செயல்கள் ஆகியவற்றால் அமரத்துவத்தை அடைய முடியாது; தியாகத்தினால் மட்டுமே அடைய முடியும்" என்று வேதங்கள் தெளிவாகக் கூறுகின்றன. உண்மையில், தியாகமே நிஜமான யோகம். நீங்கள் உள்ளிழுக்கும் காற்றை வெளிவிடாவிட்டால் உங்களுடைய நுரையீரல் பாதிக்கப்படும். உண்ட உணவின் கழிவை நீங்கள் வெளியேற்றாவிட்டால், உங்களுக்கு வயிற்றுக் கோளாறுகள் ஏற்படும். அதேபோல, நீங்கள் சம்பாதித்த பணத்தை தியாக உணர்வுடன் அறவழியில் செலவழிக்க வேண்டும். அதில்தான் ஆனந்தம் இருக்கிறது. (தெய்வீக அருளுரை, மார்ச் 12, 1999)