அவதாரம் தோன்றுவதற்கு முன்பே, அதற்கான நாடக மேடையின் ஒவ்வொரு அம்சமும் துல்லியமாக வடிவமைக்கப்பட்டுவிட்டது - வரையறையற்ற இரண்டு வரங்களுடன் கைகேயி, புத்ர சோகத்தால் மரணமடைய வேண்டும் என்ற முனிவரது சாபத்துடன் தசரதன், தெய்வீகப் பணியில் உதவுவதற்கு வானரங்கள் ஆகியோர் தயாராக இருந்தனர். அன்னை சீதை பூமியிலிருந்து எழுந்தருளி, தீமையின் வீழ்ச்சிக்கான காரணமாக இருப்பதற்கு தயாராக இருந்தாள். பல செடிகளிலிருந்து பறிக்கப்பட்டு, பல்வேறு வண்ணங்களும், வாசனைகளும் நிறைந்த மலர்களால் ஒரு மாலை தொடுக்கப்படுவதை போல, தெய்வீகக் கதை பல்வேறு நிகழ்வுகளால் ஆனது - வரம், ஆசீர்வாதம், சாபம் ஆகியவை சேர்ந்து இறைவனுடைய கதை அமைப்பை அற்புதமாக படைக்கின்றன. மனிதன் எவ்வாறு கஷ்டப்பட வேண்டும் என்பதை ராமர் எடுத்துக்காட்டுகிறார் என்கின்றனர் சிலர்! நல்லது, ஓர் அரசன் அரண்மனையில் நாடகத்தை ஏற்பாடு செய்து, அதில் தானே ஒரு பிச்சைக்காரன் பாத்திரத்தை மகிழ்வுடன் ஏற்று தத்ரூபமாக நடித்தால், பிச்சை எடுக்கும் அவலத்தை அரசன் அனுபவிக்கிறான் என்று சொல்வீர்களா? ராமனே ஆனந்தம், ஆனந்தமே ராமன். இனிப்பாக இல்லை என்றால் அது எப்படி சர்க்கரையாக இருக்க முடியும்? ராமன் கஷ்டப்படுகிறான் என்றால் அவன் ராமனாக இருக்க முடியாது! (தெய்வீக அருளுரை, ஏப்ரல் 01, 1963)